Sąd Krajowy skazał 99-letnią obecnie Irmgard F. w 2022 roku na karę dwóch lat pozbawienia wolności w zawieszeniu za pomocnictwo w zabójstwie w 10 505 przypadkach i usiłowanie zabójstwa w pięciu przypadkach.

Według prokuratury pracownica cywilna obozu koncentracyjnego w wieku 18 i 19 lat była zatrudniona jako sekretarka i stenotypistka w administracji obozu koncentracyjnego Stutthof pod Gdańskiem w latach 1943-1945. Jej obrońcy domagali się uniewinnienia, ponieważ nie można było udowodnić ponad wszelką wątpliwość, że Irmgard F. wiedziała o systematycznych zabójstwach w obozie.

Wniosek ten został odrzucony przez Federalny Trybunał Sprawiedliwości. Sędzia Gabriele Cirener oświadczyła, że chociaż F.  nie była głównym sprawcą, była jednak winna. Kobieta bowiem dobrowolnie pracowała jako sekretarka komendanta obozu koncentracyjnego. Pisała na maszynie liczne wewnętrzne listy obozowe oraz instrukcje od komendanta. Podczas jej pracy w obozie koncentracyjnym zginęło co najmniej 9 000 osób.

Sąd Krajowy w Itzehoe doszedł do wniosku, że Irmgard F. była „nieodzownym elementem morderczego systemu” w KL Stutthof. Poprzez swoją pracę, umyślnie wspierała głównych sprawców w okrutnym zabijaniu lub próbach zabijania, poprzez tworzenie katastrofalnych warunków życia w obozie, a także poprzez marsze śmierci, gazowanie i deportacje do Auschwitz. Sędziowie wówczas oparli wyrok na ekspertyzie historyka Stefana Hoerdlera, który twierdził, że sekretarka mogła złożyć wymówienie nie narażając się na sankcje. Jego zdaniem wiele telefonistek i sekretarek zgłaszało się dobrowolnie do pracy w obozach koncentracyjnych.

Przewodniczący składu sędziowskiego stwierdził, że pomocnictwo jest również nierozerwalnie związane z przestępstwem głównym. Trybunał również udzielił jasnej odpowiedzi w przypadku przestępstw, które miały miejsce dawno temu: przestępstwa zasadniczo przedawniły się, ale morderstwo nie. Oznacza to, że pomocnictwo w morderstwie również nie podlega przedawnieniu.

Władze III Rzeszy utworzyły obóz koncentracyjny Stutthof pod Gdańskiem 2 września 1939. Do 1945 r. więziono w nim około 110 tys. osób z 28 krajów. Większość z nich była Żydami, Polakami i obywatelami Związku Radzieckiego.  W obozie przetrzymywano też Niemców – przeciwników Hitlera. Ocenia się, że blisko 65 tys. więźniów zginęło w wyniku egzekucji, chorób, ciężkiej pracy, fizycznego maltretowania oraz niedożywienia.

(DW & EPD/jak)

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na facebooku! >>