W ostatnim dziesięcioleci UE rozbudowała dwustronną wspópłracę z kluczowymi regionami i państwami na cały świecie. Od chwili wejścia w życie Traktatu lizbońskiego UE ma szefową unijnej dyplomacji Catherinę Ashton. Piastowana przez nią funkcja nosi oficjalnie nazwę: Wysoki Przedstawiciel UE ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Ashton godzi dwie funkcje – reprezentuje Radę i jest równocześnie pierwszą wiceprzewodniczącą Komisji UE. Podlega jej ponadto cała unijna dyplomacja. Działa w szpagacie. Podwójna lojalność niezmiernie ogranicza możliwości jej działania. Szefowa unijnej dyplomacji nie może sobie też pozwolić jak Rompuy na zdecydowane wyrażanie opinii. Lecz Ashton potrafiła wyznaczyć sobie własne tematyczne i geograficzne priorytety, angażując się szczególnie w bliskowschodni proces pokojowy, w konsultacje z Iranem ws. programu atomowego, w kontakty z krajami Arabskiej Wiosny, na rzecz porozumienia z Syrią i Kosowem oraz rozwoju strategicznego partnerstwa UE z takimi państwami jak USA, Rosja, Chiny i Indie. Oto kilka przykładów z materiałów DW. Czytaj więcej...