Meble IKEA towarzyszą już 4 pokoleniom. W tych dniach firma, która rozrosła się do rozmiarów koncernu obchodzi 60-lecie działalności i nic nie zapowiada jej schyłku. Ludzie zawsze będą chcieli funkcjonalnie i estetycznie mieszkać.

28 października 1958 w miejscowości Älmhult setki ludzi czekało na otwarcie nowego salonu meblowego: wszyscy byli ciekawi oferowanych tam nowatorskich mebli. IKEA miała meble, które trzeba było samemu złożyć.

Mając 17 lat Ingvar Kamprad założył swoją firmę. I i K to jego inicjały, a E i A to dwie farmy Elmtaryd i Agunnaryd, na których spędził dzieciństwo i młodość. Pierwsze produkty jak długopisy czy ramy do obrazów w 1943 r. dostarczał jeszcze na rowerze. W 1959 r. w ofercie pojawił się pierwszy stół, którzy klienci musieli skręcić sami. Dwa lata później nastąpiło otwarcie pierwszego domu meblowego.

Bardzo szybko nastąpiła ekspansja IKEA za granicą. W roku 1974 otwarto pierwszy dom meblowy w Niemczech, w 1990 w Polsce. Tymczasem domów takich koncern ma już 355 w 29 krajach. Wszystkie są do siebie bardzo podobne. Obszerna ekspozycja pokazuje niezliczone przykłady, jak estetycznie i niedrogo urządzić można dom.

Klienci mogą wszystkiego dotknąć i wypróbować, co ma ich przekonać do zakupów. Zakupy są jak wiadomo wyczerpujące i czasami zdarza się, że klienci relaksują się do głębi, jak na zdjęciu z Chin. W ekspozycjach łazienkowych klientom trzeba zwracać uwagę, że toalety nie są podłączone do kanalizacji, bo niektórzy traktują wystawę jak prawdziwą ubikację.

Ważnym filarem biznesu IKEA są także restauracje w domach meblowych, gdzie można smacznie i tanio zjeść. Jadłospis zawsze dopasowany jest do lokalnych gustów. Ostatnio IKEA otworzyła filię w Indiach.

Jednego klasyka nie może nigdzie zabraknąć: wszędzie w jadłospisie są słynne szwedzkie klopsiki köttbullar, serwowane i w Amsterdamie, i w Pekinie. Zmienia się tylko ich receptura ze względu na wymogi religii czy smaku. W Europie są przyprawione inaczej niż w Indiach.

Regał na książki "Billy" to jeden z najpopularniejszych mebli: prosty, funkcjonalny i tani. Jest w ofercie od 1978 r. i nic nie wskazuje na to, by miał wymrzeć, bo na zapowiedź o wycofaniu go z asortymentu były głośne protesty.

IKEA produkowała swój sztandarowy produkt, regały „Billy” między innymi w NRD. Przed kilkoma laty okazało się, że produkowano je w fabrykach, gdzie do pracy zmuszano więźniów politycznych. Koncern długo zaprzeczał, że o tym wiedział, lecz naukowcy doszli do zupełnie innego wniosku. Wreszcie IKEA poprosiła ofiary o przebaczenie.

Przystępne ceny mebli IKEA biorą się między innymi stąd, że klient musi je sam skręcić. Nie wszyscy są w stanie podołać temu wyzwaniu i nierzadko taki montaż kończy się załamaniem nerwowym.

IKEA zawsze stara się dopasować swoją ofertę i reklamę do zwyczajów panujących w danym kraju. Np. w katalogu dla Arabi Saudyjskiej i broszurze rozprowadzanej na izraelskim rynku na zdjęciach w ogóle nie ma kobiet.

Ingmar Kamprad przekształcił firmę w 1982 r. w fundację z siedzibą w Holandii. Koncern rozbito na kilka firm, co pozwoliło zaoszczędzić miliardy euro podatków. Sprawą tą zajmuje się tym czasem Bruksela. Swoje niezadowolenie czasami manifestowali pracownicy, jak tu, we Włoszech, protestując przeciwko niskim płacom. IKEA nie jest biedna: majątek rodziny Kamprad szacowany jest na ponad 40 mld €.

Pierwszy dom meblowy w Älmhult przekształcono tymczasem w muzeum IKEA. Obejrzeć można tam najpopularniejsze meble i projekty designerów. Po zwiedzaniu posilić można się oczywiście klasycznymi klopsikami. Aktualna wystawa pokazuje, jak klienci IKEA przerabiali meble wedle własnych pomysłów. W Internecie można znaleźć tysiące przykładów „IKEA hacks”.