Słynna choreografka Pina Bausch angażowała tylko tancerzy, którzy w jej oczach byli wyjątkowymi artystami. W roku 1973 założyła w Wuppertalu Teatr Tańca, który zyskał sławę na całym świecie. Jego wyróżnikiem był wyjątkowo ekspresyjny, nowoczesny taniec. Członkami kompanii zostawali tancerze o szczególnej artystycznej osobowości.

Spektakle Piny Bausch z początkowego okresu działalności Teatru w latach 70. nie znajdowały poklasu publiczności. Wizja tańca eksperymentującej choreografki zrywała z konwencją, do jakiej przyzwyczajona była niemiecka publiczność. Zdarzało się, że rozzłoszczeni ludzie opuszczali widownię. Pisano listy z pogróżkami i skargami.

Nikt wtedy nie przypuszczał, że zespół Piny Bausch zrobi później tak oszałamiającą międzynarodową karierę. Artystka stworzyła coś zupełnie nowego, czego świat baletu i tańca jeszcze nie widział. Teatr ten wywołał w tej dziedzinie sztuki istną rewolucję, która zdefiniowała taniec na nowo.

Tancerze u Piny Bausch nie tylko mistrzowsko tańczyli. Także biegali na scenie, mówili, śpiewali, śmiali się i płakali. Była to wyjątkowo indywidualna interpretacja tańca. Tancerze i choreografowie na całym świecie pytali się, gdzie ci artyści tak nauczyli się ruszać? Czy są to tańczący aktorzy i śpiewacy?

Sztuki Piny Bausch (na zdjęciu) cechowała bezgraniczna uczciwość, otwartość i prostota. Choreografka była w bardzo zażyłych stosunkach z każdym tancerzem. W zespole nie było żadnej hierarchii, solistów. Wszyscy tancerze byli równouprawnieni i liczyły się pomysły i wkład każdego z nich.

Kto wszedł w skład zespołu, pozostawał w nim na długo, czasami na zawsze. Czymś wyjątkowym było to, że tancerze byli na scenie także po przekroczeniu granicy 30, a nawet 40 lat. Zespół utrzymał się po śmierci Piny Bausch 30.06.2009. Dziś liczy prawie 30 tancerzy w wieku od 24 do 60 lat.

Po odejściu Piny Bausch kierownictwo artystyczne Teatru Tańca przejęli tancerz Dominique Mercy i reżyser teatralny Robert Sturm. Mercy jest jednym z tancerzy o najdłuższym stażu. Celem zespołu było utrzymanie repertuaru sztuk Piny Bausch jak najdłużej. W okresie 36 lat choreografka stworzyła 46 spektakli; niektóre z nich stały się klasykami. Na zdjęciu Mercy; fotos z filmu Wima Wendersa "Pina".

Wim Wenders stworzył najbardziej znany filmowy portret Teatru Tańca Piny Bausch, będący także hommage dla jej miasta Wuppertalu, leżącego na obrzeżu Zagłębia Ruhry. Film w technice 3D startował w roku 2012 do Oscara w kategorii filmu dokumentalnego. Nie dostał wyróżnienia, ale taka filmowa "perła" nie potrzebuje nawet dodatkowego blasku.

Sztuki Piny Bausch chronione są prawami autorskimi i mogą być wykonywane tylko przez zespół Teatru Tańca z Wuppertalu. Tancerze mają do wyboru 40 sztuk, m.in. słynny "Kontakthof" (zdjęcie). Do roku 2013 Teatr gościł na całym świecie z "klasykami" swego repertuaru, wywiązując się z zawartych wcześniej kontraktów.

W roku 2013 kierownictwo artystyczne Teatru przejmuje wykładowca tańca Lutz Förster. Przez wiele lat był on członkiem zespołu, dziś jest profesorem na Uniwersytecie Sztuki Folkwang w Essen. Zapowiedział, że do roku 2015 nie planuje się żadnych nowych inscenizacji.