W samym sercu Berlina rozciąga się okolona wodą Szprewy Wyspa Muzeów. Sto lat trwały prace nad wzniesieniem tego kompleksu, uznawanego dziś za skarb światowego dziedzictwa kultury. W jego skład wchodzi pięć wielkich gmachów muzealnych: Stare Muzeum (Altes Museum), Nowe Muzeum (Neues Museum), Stara Galeria Narodowa (Alte Nationalgalerie) i Muzeum Pergamońskie (Pergamon-Museum).

17 października, po 8 latach remontu, oddane zostało do użytku ponownie Muzeum Bodego (Bode-Museum). Muzeum to powstało przed stu laty. Pierwotnie placówka ta nosiła imię cesarza Fryderyka. Podziwiać można było tam wspaniałe sale z pysznymi meblami i obiektami rzemiosła artystycznego. Obecnie w muzeum tym oglądać można zbiory będące perłą Fundacji Pruskiego Dziedzictwa Kultury. Kolekcje rzeźb z okresu bizancjum, średniowiecza, baroku, rokoko i klasycyzmu prezentowane są obecnie w pełnym stanie, co nie było jak dotąd możliwe ze względu na zniszczenia sal espozycyjnych po II wojnie światowej. Prezentowanych jest tam także 150 obrazów dawnych mistrzów.

- Nasze zbiory rzeźby są naprawdę imponujące, największe w Europie, Pokazujemy creme de la creme - co nie oznacza jednak, że ekspozycja jest przeładowana. Ludzie są raczej zafascynowani niż zmęczeni - mówi Arne Effenberger, dyrektor działu rzeźby i gospodarz nowego Muzeum Bodego.

Tuż za Muzeum Bodego znajduje się słynne Muzeum Pergamońskie. Budynek ten powstał w okresie międzywojennym na podobieństwo babilońskiej świątyni. Jego wnętrze podzielone jest na trzy sekcje: Muzeum Sztuki Islamskiej, Muzeum Starożytnej Sztuki Bliskiego Wschodu i Kolekcję Klasycznej Sztuki Antycznej. W tym ostatnim dziale znajduje się słynny Ołtarz Pergamoński - dzieło późnej sztuki hellenistycznej. W starożytności ołtarz stał przed świątynią Zeusa w Pergamonie w Azji Mniejszej. Został zrekonstruowany w latach 1911-1930. "Najpiękniejszą mieszkanką Berlina" nazywana jest z kolei żartobliwie Nefretete, żona egipskiego faraona Echnatona, której złote popiersie oglądać można także w tym muzeum.

Alte Nationalgalerie (Stara Galeria Narodowa), przylegająca tyłem do Muzeum Pergamońskiego, mieści się w gmachu wzniesionym w latach 1866-1876. Zgromadzono tu malarstwo i rzeźby z XIX wieku : są to zbiory nazareńczyków, słynnych romantyków jak np. Caspara Davida Friedricha i twórców okresu biedermeieru. Dziś wyjątkowo ceniona jest kolekcja malarstwa impresjonistycznego: Maneta, Moneta, Degas i Cezanna, która powstała wbrew woli panującego cesarza staraniem dwóch dalekowzrocznych dyrektorów, którzy kierowali tym muzeum na przełomie XIX i XX wieku. Stara Galeria Narodwa była pierwszym muzeum Wyspy, które po zjednoczeniu Niemiec poddane zostało generalnemu remontowi. Trwał on 3 lata i w grudniu 2001 roku Stara Galeria otwarta została dla publiczności. Zbiory jej posegregowano i rozdzielono na inne placówki: XIX wiek pokazywany jest w Starej Galerii, dzieła XX wieku eksponowane są w Nowej Galerii Narodowej, nowoczesnym budynku mieszczącym się w dzielnicy Tiergarten. Natomiast sztukę współczesną oglądać można w muzeum Hamburger Bahnhof i Muzeum Współczesności.

W gmachu Altes Museum (Stare Muzeum), zgromadzone są dzieła sztuki pochodzące ze starożytnej Grecji i Rzymu. Sam jego budynek jest jedną z najpiękniejszych budowli klasycystycznych na świecie. Podziwiać tu można wspaniałe zbiory rzeźby i ceramiki antycznej, m.in. wspaniałą kolekcję waz attyckich oraz starożytnych rzeźb z brązu naturalych postaci.

Neues Museum (Nowe Muzeum) jest obecnie odbudowywane po zniszczeniach z okresu II wojny światowej i niedostępne dla publiczności. Po zakończeniu prac (ok. 2008 r.) w gmachu muzeum zostaną ponownie umieszczone zbiory słynnego berlińskiego Muzeum Egipskiego oraz kolekcja Muzeum Archeologicznego, którą można obecnie oglądać w Charlottenburgu.