پیدرو یو هنرمند دی. هغه له لبنان څخه تښتیدلی دا ځکه چي هلته همجنسبازان، دوه جنسه او په ایدز اخته کسان نور ځان ډاډمن نه احساسوي. هغه وایي چي «په یونان کي هم حالت له دې نه ښه نه دی». هغه د خپل راتلونکي په هکله اندیښمن دی او وایي: «که په یونان کي پناه هم تر لاسه کړم نو ښه ژوند به ونه لرم. دلته هیڅ کار نسته او ژبه یې هم ډیره سخته ده.»

مناره په ۲۰۱۶م کال کي له سوریې څخه راتښتیدلې ده. هغه یوناني ژبه زده کوي او د «یووالی اوس» په نامه اینجو له پاره د ترجمانې په حیث کار کوي. هغې دویچه ویله ته ویلي: «په یونان کي باید ته په خپله د ځان او کورنۍ غم وخورې. کله چی زه د یوناني کوچنیانو د راتلونکي په اړه فکر کوم نو د هغو له پاره هیڅ ډول هیله مندي نه وینم. نو د ځان په هکله هم د کوم ښه راتلونکي انتظار نه کوم.»

فویووس له ۱۹۸۰ کال څخه په یونان کي دی.هغه د اسد له رژیم څخه تښتیدلی او د حقوقو تحصیل یی کړې . اوس د «الکیونه» په نوم د مهاجرو د مرکز له پاره د ترجمان په توګه کار کوي. هغه ځان په تیسالونیکي کي د محلې انتخاباتو له پاره هم کاندید کړی وو. د هغه په خبره د اروپا له پاره مهمې ننګونې مخ په زیاتیدونکي ډول ناسیونالیزم او اقلیمی کړکیچ دی. هغه وایي چي غربت او بدبختي د ناسیونالیزم د رامنځته کیدو سبب ګرځي.

صهیب ۱۸ میاشتي مخکې په عراق کي د کردانو له سیمی څخه راتښتیدلی. د مهاجرو په ډله کي د داوطلب مرستندویه په توګه، هغه اوس غواړي له هغه چاسره لومړی مرسته وکړي چي له ده سره یې هم کړې ده. دی وایي: «تر دویمي نړیوالې جګړې وروسته، ډیرو کسانو په داوطلبانه ډول د اروپا د بیا رغولو له پاره کار وکړ. زما پیغام اروپایی مشرانو ته دا دی: د ټولو له پاره یوه اروپا رامنځ ته کړی.»

افغانه فهیمه له ۲۰۰۴ کال راهیسي په یونان کي ژوند کوي. دا هم د «الکیونه» په نامه مهاجرو د مرکز له پاره د ترجمانې په توګه کار کوي. د هغې لویه اندیښنه د فاشیزم په هکله ده. هغه وايي: «د ۲۰۱۲ او ۲۰۱۴ کلونو ترمنځ د یونان په حکومت کي فاشیستان قوي سوي دي. له همدې کبله موږ آتن پریښود. په اروپا کی د افراطي ښي اړخو له امله ، حالت ورځ تر بلی بدتریږي. دا هرڅه بې معنی دي»

په مستعار نامه «مالاز» له ۲۰۱۶ کال راهیسي د خپلی کورنۍ سره په یونان کي ژوند کوي. د هغه زامنو ډیر ژر ژبه زده کړه له همدې کبله یی پریکړه وکړه چي په یونان کي پاته سي. هغه دویچه ویلی ته وویل: «زه د ښي اړخه افراطیانو له قوي کیدو څخه بیره لرم. په یونان کي حالت سخت دی. که اروپایی ټولنه غواړم چي له مهاجرو سره مرسته وکړي، نو باید د کار پیدا کولو او زده کړو په برخه کي یو څه وکړي.»

باقر په یوه وړکتون کي د مرستندویه په توګه کار کوي. هغه له ۲۰۱۵ کال راهیسي په یونان کي دی او مجبور دی چي د اروپایی ټولني د مهاجرو د سیاست له مخې هلته پاته سي. هغه وايي: «د دې ځای خلک کار او آپارتمان ته ضرورت لري. خو په خپله یونانیان هم کوم کار نه لري. نو زموږ سره به څه کیږي؟» که څه هم باقرخوشبینه دی خو بیا هم فکر نه کوي چی اروپایی ټولنه به له مهاجرو سره مرسته وکړي.

مجتبی له څه د پاسه درو کلونو راهیسي په یونان کي دی. هغه مکتب ته ځي او غواړي یو فوټبالر او یا هم د غاښو ډاکټر سي. هغه هم فاشیزم ته د یوې ستونزي په سترګه ګوري. دی وایی: «ښي اړه ګوندونه مخ په قوي کیدو دي او دا کار د ټولنو له پاره ښه نه دی. افراطي ښي اړخه به د اروپا حیثیت له منځه یوسي.»