اروپايي ټولنه هر کار بزگرانو ته شاوخوا ۴۷ میلیارده یورو سبسایدي ورکوي. دغه سبسایدي گانې د زراعتي ځمکو خاوندانو ته د هغوی د ځمکې او محصولاتو د اندازې له مخې ورکول کیږي. د دغو سبسایدي گانو له کبله د اروپا په بیلابیلو برخو کې د کرهڼې او مالدارۍ شرایط توپیر لري.

د شودو د تلویزیوني اعلانونو په لیدو سره سړی داسې فکر کوي چې دغه شودي له «خوشحاله غواگانو» څخه ترلاسه کیږي چې په لویو فارمونو کې ساتل کیږي. خو په اصل کې دغه شودي له داسې غوا ګانو څخه ترلاسه کیږي چې په وړوکو ځایونو کې تر ډیرو سختو شرایطو لاندې ساتل کیږي. دغو غواګانو ته داسې مواد ورکول کیږي چې ډیرې شودې وکړي.

مالداران باید د نوې تکنالوژي پر رانیولو باندې ډیرې پېسې ولګوي ترڅو هغوی وشي کولای له نورو تولیدکوونو سره رقابت وکړي. د شودو د لوشلو ماشینونه له مالدارانو سره مرسته کوي چې هغوی پرته له دې چې ډیر وخت ضایع کړي او ډیر شمیر کسان په کار وګوماري له غوا ګانو څخه شودې تر لاسه کړي.

د دې له پاره چې په اروپا کې د غوښې تولید ډیر شي، زراعتي جرګو ته داسې خوراکي مواد ورکول کیږي چې هغوی ژر تر ژره چاقې شي. په فارمونو کې چرګانې د عادي چرګانو په پرتله درې وارې ژر چاقیږي. دغه ډول چرګې یوازې په ۳۰ ورځو کې خپل وروستي وزن ته رسیږي.

په رومانیا کې لوی شرکتونه فارمونه رانیسي او د نوو ماشینونو به کارولو سره زراعتي چارې پر مخ بیایي، خو د دغو لویو فارمونو تر څنګ سیمه ییز اوسیدونو د زړو تخنیکونو په کارولو سره خپله کرهڼه کوي.

د آلمان د انګورو په فارمونو کې ډیر وخت کارګران به اسانۍ سره نه موندل کیږي. دا په داسې حال کې ده چې اوس په اروپايي ټولنه کې د بیکارۍ کړکیچ روان دی.

له څلورو څخه تر پنځو کیلو ګرامه زیتونو څخه یوازې یو لیتر غوړي جوړیږي. هسپانیه د زیتونو په کروندو او له هغوی څخه د غوړیو د جوړولو د بهیر له پاره د لا ډیرو کارکوونکو په لټه کې ده.

په اروپا کې فصلي کارکوونکي د کال په بیلابیلو فصلونو کې د کار په لټه سفرونه کوي.

په اروپا کې یوازې کروندگر سپسایدي گانې نه ترلاسه کوي، بکلې له هغوی سر تړلي ځایونه هم له سپسایدیو څخه گټه پورته کوي. د بلگې په توگه به امستردام کې دغه هوايي ډگر.

د هند د شمال د «هالاگيري» غرونو په لمن کې د مني موسم دی. د هماليا د غرونو په دې لیرې پرته برخه کې اوس هم د کاج ډېر ځنگلونه شته او ميدانونه شنه دي. په دې سيمه کې شپانه له خپلو څارويو سره ژوند کوي. د کاندرال په ښکلو کليو کې د گدي قوم نيمه کوچي شپانه اوسي.

رنجيت سينگ او څلورو نورو شپانه خپلې گلې په غرونو کې له خپلو خپلوانو سره پريښي دي څو دوی د «داها» په کلنۍ میله کې گډون وکړي. مخکې به دوی په آسانۍ سره کولای شول خپله څاروي له ځانه سره راولي او تر جشن وروسته به تر دوبي پورې دلته پاتيدل او بيا به یې خپل سفر ته ادامه ورکوله.

رنجيت سينگ وايي: «په دوديز ډول خو اوس هغه وخت دی چې زموږ گلو به دلته واښه خوړل او همدا وخت به یې موږ وړۍ پرې کولی او پلورلې به مو.» مخکې به رنجيت سينگ او نورو شپنو له هوارو ځمکو غرونو ته گډه کوله څو هلته د شينگياو څخه استعفاده وکړي، خو د اقليم بدلون اوس د هماليا د دې سيمو د ژوند ريتم گډ وډ کړی دی.

خو دا ډول ژوند اوس د له منځه تلو له گواښ سره مخامخ دی. سينگ اوس خپل زياتره وخت تر کوره دباندې تيروي او په دې اړه فکر کوي چې د شپانه په توگه نور خپل ژوند ته ادامه ور نه کړي. خو ده بل څه نه دي زده کړي او د بل کوم کار کول به ورته ستونزمن وي.

پخوا به کله چې سينگ غوښتل د «لانگا - کيناور» څوکې ته چې ۵۰۰۰ متره لوړه ده، وخيږي نو خپل سفر به یې په اپريل کې پيلاوه. په سپتمبر مياشت کې به نوموړی کابو ۲۵۰۰ متره را کښته کيدی او په دسمبر میاشت کې به بيرته ميداني سيمو ته رارسيده. هغه کولای شول هغه وخت پر ورښتونو حساب وکړي خو د ۲۰۱۴، ۲۰۱۶ او ۲۰۱۷م کالونو کې په نوامبر مياشت کې تقريباً هیڅ باران ونه شو.

رنجيت سينگ وايي چې د دې څو پيړيو پخواني دود ساتل ورته اوس ډېر ستونزمن شوي دي. هغه زياتوي چې ډېری اوس نه غواړي خپل دې دودیز کار ته ادامه ورکړي. ډېر یې ښارونو ته تللي او په دهقانۍ بوخت شوي.

سينگ وايي: «دا د کال يوازينې فصل دی چې زه له نورو سره وينم. په دې وخت کې سړی دلته ډول ډول خواړه خوړلی شي او په کليو کې ودونه او د خوشالۍ نورو جشونه نيول کيږي.» د دې جشن په ختميدو سره سينگ هم له خپل آس سره بيرته غرونو ته ستنيږي او شنو تپو او غرونو ته به سفر کوي. خو واښه او نور شنه بوټي د مخکې په پرتله چې واوره ډيره وه، اوس ډېر کم شوي دي.