دغه ښار د کوپاکابانا او ايپانېما په نوم د سمندر دوې غاړې لري. د برازيل دغه دويم لوی ښار څه باندې شپږ ميليونه اوسېدونکي لري. په دغه ښار کې د ټولې نړۍ خلک له لمر، ساحل او اوبو څخه خوند اخلي.

د لمر پرېواته پر مهال د ريو دې ژانېرو مخکې پراته ټاپوګان، خليج او سترې ډبرې ډېرې ښايسته ښکاري. د انځور په منځ کې د بورې د خولۍ په نوم د ريو اصلي نخښه، يعنې يوه ستره غونډۍ، وينئ.

د بورې خولۍ په نوم غونډۍ د ريو د ليدلو وړ يو ځای دی. له ۱۹۱۳ کلا راهيسې يو برقي ګاډی سيلانيان د ريو غرونو ته خېژوي. دغه ګاډي ګرد چاپېره کړکۍ لري. په پښو ختل خورا ستونزمن کار دی.

د بورې د خولۍ مقابل لور ته د ريو اصلي نخښه ولاړه ده، هغه د حضرت عيسی ع مجسمه ده چې کريستو رېدېنتور يې بولي. هغه دېرش متره لوړه ده او ۱۱۴۵ ټنه وزن لري. دغې غونډۍ ته هره ورځ کابو ۴۰۰۰ سيلانيان ورخيژي.

څه باندې شپږ ميليونه انسانان په ريو کې ژوند کوي. هر پنځم وګړی په «فاوېلا» نومو کنډوالو کې ژوند کوي. د ريو د غونډيو په اوږدو کې پراته دغه غريبانه کورونه د سيلانيانو د سيل ځای نه دی.

د کال تر ټولو مهم جشن کارنيوال نوميږي. ځايي اوسېدونکي او سيلانيان يې په ګډه لمانځي. په ريو دې ژانېرو ښار کې د «سمبا» نڅا ښوونځي يو د بل سره رقابت کوي، چې عام خلک يې په چک چکو بدرګه کوي.

د ارجنتاين له پولې سره څېرمه د ايګواڅو په نوم جړوبي يا ابشارونه پراته دي. دا د ۲،۷ کيلومترو په اوږدو ۲۷۵ پر له بسې ابشارونه دي، چې د نړۍ تر ټولو ستر جړوبي بلل کيږي.

په حاروي هېواد برازيل کې دغه ننداره څه عجيبه غوندې برېښي: په زرونو د شګو او رېګو غونډۍ چې د خوږو اوبو جهيلونه يې په منځ کې پراته دي. دغه سيمه د برازيل په هېواد کې د مارانهاو په نوم آيالت کې پرته ده.

د ځمکې د کرې د پاسه تر ټولو ستر اوبه لرونکی سيند آمازون نوميږي. هغه د تر ټولو ستر باراني ځنګله څه تېريږي. دغې سيمې ته تل ډېر زيات سيلانيان ورمات وي.

د ځنګل په زړه کې د رود او سيند پر غاړه اوپرا هم شته. د آمازون د آيالت په پلازمېنه ماناوس کې دا هر څه ممکن دي. د آمازون تياتر په ۱۸۹۶ کال کې جوړ شو.

د برازيل شمال ختيځ ته يوازې لږ سيلانيان ورځي. له دې کبله د اوليندا په نوم ځای يوه پټه ملغلره ده. دغه سيمه د ۱۹۸۲ کال راهيسې د يونسکو له خوا د کلتور په نړيوال ميراث کې راغلې ده.

دا د پرتګال د استعمار د وخت پلازمېنه وه چې غلامان په پکې پلورل کېدل. د برازيل افريقايي رېښې په سلوادور دا باهيا کې ډېر ښه ليدل کېدای شي. د کاپوېرا په نوم نڅا او ځايي ډولونه ډېر شهرت لري.

برازيل د خپل تاريخ په اوږدو کې درې پلازمېنې درلودلې: لومړی سلوادور دا باهيا، بيا ريو دې ژانېرو او د ۱۹۶۰ کال راهيسې برازيليا. هغه د نړۍ تر ټولو ستر مصنوعي ښار دی. هغه په ۱۹۵۰ مو کلونو کې د مهندس، اوسکار نيدرماير، او د ښارونو د طراح، لوسيو کوستا، د پلانونو پر بنسټ جوړ شو چې اوس د يونسکو په فهرست کې قرار لري.