ايستر د عيسوي کليساو تر ټولو مهم جشن دی. د ايستر پېژندل شوي سمبولونه او دودونه بيا غيرديني رېښې هم لري. د ایستر هګۍ، سوی او پسونه د پېړيو په اوږدو کې په فولکلوريک ډول رامنځ ته شوي دي او له لرغونو دودونو سره ګډ شوي دي. دا چې د عيسويانو په عقيده ايستر د حضرت عيسی (ع) د قيام جشن ګڼل کيږي، ډېرو آلمانيانو هېر کړی دی.

د زرغونې پنجشنبې په ورځ کاتوليکي کليسا د حضرت عيسی (ع) او د هغه د پيروانو له خوا د ماښام ډوډۍ خوړلو د مراسمو ياد تازه کوي. په دغه ورځ عيسی (ع) ډوډۍ ووېشله او له نورو سره يې له يوه جام څخه اوبه وڅښلې. دغه مراسم د عيسويانو په عبادت کې هم تر سره کيږي چې په هنر او د کليسا په سندرو کې تل د دغې پېښي يادونه شوې ده.

د وير په جمعه د عيسويانو په عقيده د حضرت عيسی (ع) د مړينې يادون تر سره کيږي. ځينې عيسوي ډلې په دغه ورځ خاص مراسم تر سره کوي. د وير جمعه په کاتوليکي کليسا کې د روژې يوه ورځ ده. هغه دود چې له مخې يې بايد د جمعې په ورځ غوښې ونه خوړل شي، د وير د جمعې له مراسمو څخه سرچينه اخلي.

عيسويان که عقيده لري او که نه، د ايستر په وخت رنګينې هګۍ لټوي. ډېری وخت ميندي پلرونه دغه هګۍ د ايستر په يکشنبه پټوي چې ماشومان يې بايد ولټوي. عيسويان هګۍ د نوي ژوند سبمول ګڼي. په منځنيو پېړيو کې کليسا د روژې په وخت کې د غوښو او هګيو خوړل منع کړي ول. د دې له پاره چې هغه خرابې نه شي، هګۍ به پخېدې، رنګېدې او بيا د ډالۍ په توگه نورو ته ورکول کېدې.

د بيالوژۍ له مخې عادي خبره نه ده چې سوی دي د ايستر هګۍ راوړي. خو سوی د پسرلي د فصل استازی ګڼل کيږي. سوی د ډېرو بچيانو په راوړلو سره د سمسورتيا لرغونی سمبول هم دی. پخوا به چرګانو او لک لکانو هم ډلۍ له ځانه سره راوړلې، خو نن سبا يوازي سوۍ دا کار کوي. هغه په تېره بيا رنګيني هګۍ او خواږه له ځانه سره راوړي.

د ايستر وری د يهودانو په هغي عنعنې پوري اړه لري چې د «پاسا» په نوم په جشن کې وری يا پسه حلالوي. دغه دود له مصر څخه د بني اسرائيلو د لېږد خبره په ياد راولي. هغوی د خپلو کورو د دروازو مخ د دې له پاره وينه تويوي چې د مرګ فرشته ورنه شي. په عيسويت کې وری د حضرت عيسی (ع) د بې ګناه ربړوني سمبول دی. اوس کيکونه د وري يا پسه په شکل پخيږي.

د ايستر شمع د ايستر په شپه عبادتونو ته روڼا وربخښي. د هغې روڼا د عقيده لرونکو د روښانتيا سمبول دی. د ايستر شمع په مټ نورو شمعو ته هم اور لېږدول کيږي. په دې توګه روښنايي په سمبوليک ډول لېږدول کيږي.

د ايستر اور د لرغونو جرمني قومونو دود هم وو. لمبو بايد ژمی او پېريان شړلي وای. نن سبا په تېره بيا په کليو او بانډو کې د ايستر د لمانځلو له پاره د ايستر اورونه بليږي.

د ايستر په يکشنبه د کليسا زنګونه او زنګولې وهل کيږي. په کاتوليکي کاليساو کې به هغه د زرغونې پنجشنبې په ورځ نه وهل کېدې. يوازي لرګي بايد استعمال شوي وای، چې له کبله يې په ځينو سيمو کې ماشومان لرګين توکي ټکوي او خلک عبادت ته هڅوي.

د ايستر د اوبو دود تقريبا له منځه تللی دی. پېغلي د ايستر يکشنبې په شپه له سيند څخه اوبه راوړي. د ايستر اوبه هم د ژوند او سمسورتيا نخښه ده. د آلمان په ختيځ کې د لږکي سلاويک الاصله سربانو په منځ کې دغه دود لا ژوندی دی.

د هګيو جنګول هم د آلمان په بېلابېلو سيمو کې د ايستر د سباناري په ترڅ کې يوه محبوبه لوبه ده. دغه دود په تېره په بايرن او راينلند سيمو کې ژوندی دی. دغه دود هيڅ نوع ديني اصل نه لري.

د ايستر چکر هم داسې يوه عنعنه ده، چې له اوږده ژمي وروسته پسرلي او د طبيعت غوړېدو ته هر کلی وايي. ګويته دغه چکر په خپله مشهوره «فاوست» ډرامه کې راوستی دی. نن سبا د کليسا او په پښو د مزل وهونکو ټولنې خلک دغه چکر ته رابولي.

په آلمان کې د ايستر لومړی لاريون په ۱۹۶۰ کال کې تر سره شو. له هغه وخت راهيسې دغسي لاريونونه دود شوي دي. پخوا به خلکو د اتومي وسلو پر وړاندې لاريونونه کول. نن سبا په دغو لاريونونو کې د سولې او چاپېريال ساتنې بېلابېلې ډلې برخه اخلي.