د دغو دوو مهاجرو د مړينې دليل تر اوسه روښانه شوی نه دی، خو ځايي رسنۍ «جورتاني ليست» ليکلي دي چې دغه دوه مهاجر چې سوريايي اسناد يې له ځانه سره لرل، داسې مهال چې ويده ول تر يوې ښويدلې تيږۍ لاندې شوي او مړه شوي دي.
د تلفاتو ارقام
د «بې پولې داکترانو» سازمان اټکل کوي چې د جنورۍ مياشتې راهيسې له اتياو څخه ډير مهاجر له ترکيې څخه تر اروپا د مهاجرتونو پر وخت مړه شوي دي. د مړينو ډيری دلايل په اوبو کې ډوبيدل، سړه هوا او ترافيکي پيښې ښودل شوي دي.
له ترکيې څخه تر آلمانه د بالکان سيمې لارې
په ۲۰۱۵م کال د اروپا د مهاجرت کړکيچ پر وخت، د بالکان له لارې په سلونو زره مهاجر اروپايي اتحاديې ته ورسيدل. د بالکان لار له ترکيې څخه پيليږي او د مقدونيې، يونان، صربستان، هنګري، سلوانيا او اتريش هيوادونو له منځه تيريږي. د دې تر څنګ يو شمیر مهاجر ځانونه د ختيځې اروپا هيوادونو، بلغاريا او رومانيا له طريقه آلمان ته ورسول.
د کروشیا په تووارنیک ښار کې آلماني او پولندي رضاکاران له خپلو موټرو څخه کډوالو ته ګرمه دوډۍ ویشي. یو کډوال له رضاکارانو څخه مننه کوي او وایي چې دا خوراکي مواد د هغه د تیرو ورځو خورکی موادو په پرتله چی وچه دوډۍ او د کب کنسرو وو، ډیر خوندور دي. د رضاکارانو دا ګروپ هره ورځ لږ تر لږ درې ځلې دوډۍ پخوي او کډوالو ته یي ویشي.
انځور: DW/D. Cupolo
د توزیع نوي جوړشوي مرکزونه
په تووارنیک ښار کې ماشومان له خالی بوتلو سره له خپلط خیمو نه بهر راوځی. رضاکاران د خلکو د مرستو له پیسو نه د خوراک او څښاک مواد اخلي او ځینی وختونه ډک پلورنځی خالي کوي.
انځور: DW/D. Cupolo
د لومړنیوو موادوو رسول
د اوبو ټانکرونه کم دي، نو ځایي خلک د اوبو شیردانونه پرانیزي ترڅو کډوال ځان او یا هم خپل لاسونه ووینځي. د کرواشیا په تووارنیک ښار کې کډوال یوازې اوبو ته اړتیا نه لري بلکه هغوي بریښنا ته هم اړتیا لري ترڅو خپل مبایلونه چارج کړي.
انځور: DW/D. Cupolo
د اوږدو کتارونو سفر
اورګاډو یا بسونو ته د ختلو لپاره کتاریدل د کډوالو د سفر یوه لویه برخه ده. کله کډوال د څو ورځو لپاره په کتار کی دریږي او یو ځل چی ودریږي نو بیا خوځیدل يي هم ګران کار وي. سربیره پر دي چي د سره صلیب د دوډۍ توزیع یو مرکز په تووارنیک ښار کې شته خو رضاکاران بیا هم په کتار ولاړو کډوالو ته دوډې وړي ترڅو هغوې په کتار کې خپل ځای له لاسه ور نه کړي.
انځور: DW/D. Cupolo
د شپي له خوا کار کول
هغه کسان چی اخر رارسیږي په معمولي توګه ډیرو مرستو ته اړتیا لري. ماشومان او کورنۍ د مجرده نارینه و په پرتله ورو مزل کوي او رضا کاران هم شپه او ورځ کار کوي چی هغوې ته مرستي ورسوي. نیزر لیکاج چی یو کرواشیاوي رضاکار دې وایي: «ما نن هیڅ هم نه دي خوړلي، زه د شپی کافي او سهار ریدبول انرژی څښکم. زه طالعمن یم چی له غرمې وروسته دری ساعته ویده کیږم.»
