هغه له یوې مشهورې کمپنۍ چې مرکزي دفتر یې په دبۍ کې دی توکي چې تر ډېره د سینګار هغه پکې شامل دي افغانستان ته راغواړي او بیا یې د پلورلو له پاره په ټولنیزو رسنیو کې تبلغات کوي.
د اغلې رباني زاده په خبره هر څوک چې غواړي د خوښي وړ توکي واخلي دوی یې په کابل کې تر کوره ورسوي او ورځ تر بلې یې کار مخ پر غوړېدو دی.
سحر له دویچه ویله سره په خبرو کې وايي چې که څه هم په افغانستان کې د یوې میرمنې په توګه کار کول ستونزمن دي، خو هغې خپل همت له لاسه نه دی ورکړی او د پلار په مرسته یې په بریالۍ توګه خپلې چارې مخ ته وړي: «زه د کانکور ازموینې له پاره په تیاریو بوخته وم چې تحول رامنځته شو او نظام سقوط وکړ، تر ډېره هیله منه وم چې ښايي د تعلیم له پاره زمینه برابره شي خو له بده مرغه داسې و نه شول، پنځه میاشتې کیږي چې انلاین کاروبار مې شروع کړی او ډېره ښه پرمخ ځم.»
پر زده کړو بندیز؛ نجونو لاسي صنایعو ته مخه کړې
له هغه وروسته چې طالبانو ښځې او نجوني له کار او زده کړو څخه منعې کړي، ځينو یې لاسي صنایعو، نقاشۍ، میناتورۍ او کرهڼې ته مخه کړې. ځینو يې اوس خپل کورني تولیدات د کابل په یوه نندارتون کې نندارې ته وړاندې کړي.
په افغانستان کې د طالبانو له واکمنۍ او پر ښځو له بندیزونو وروسته په دغه هېواد کې ډېرې سوداګرې ښځې سختې زیانمنې شوې دي. د کرهڼې له پاره د مسلکي ښځو اتحادیې مشره ممتاز یوسفزۍ وايي چې اوس په ټول افغانستان کې ۴۵۰۰ ښځې د کرهڼې له پاره د مسلکي ښځو د اتحادیې غړي دي.
انځور: privat
کرهڼیز محصولات
د کرهڼې په برخه کې د مسلکي ښځو د اتحادیې مشره د ښځینه بزګرانو د ستونزو په اړه خبرې کوي او زیاتوي چې د طالبانو له واکمنۍ سره ډېر شرکتونه سقوط شوي دي او د کارکوونکو معاشونه او د دفتر لګښتونه یې نشوای پوره کولای.
انځور: privat
افغان مېرمنو لاسي صنایعو ته مخه کړې
د دغه نندارتون په یوه برخه کې پر کرهڼیزو محصولاتو سربېره د ښځو جامې او لاسي صنایع هم نندارې ته اېښودل شوي وو. د دغو سوداګرو او صنعت کارو مېرمنو له ډلې صالحه سخي وایي چې د لاسي صنايعو په برخه کې ښځې له اقتصادي پلوه له ستونزو سره مخ دي او زیانمنې شوې دي. هغه وايي، لاسي صنايعو ته بازار نشته او خلک يې د پېرلو توان نه لري.
انځور: privat
محصلینو لاسي صنایعو ته مخه کړې ده
دا سوداګره مېرمن زیاتوي، هغه نجونې او مېرمنې چې له زده کړو او کار څخه بې برخې وې، اوس د خیاطۍ او لاسي صنایعو په ګډون يې، مرۍ اوبدلو، حکاکي، میناتوري او نقاشۍ ته مخه کړې ده.
انځور: privat
لاسي صنایعو ته د بازار نه شتون
د صنعتګرو ښځو غړې صالحه سخي وایي چې د ښځو د لاسي صنایعو له پاره بازار نشته او خلک هم د پېریدلو توان نه لري.
انځور: privat
لاسي صنایعو ته د مارکیټ نه شتون
دا سوداګره زیاتوي چې په نندارتون کې د ښځو له پاره هیڅ اسانتیا نه وه او د ښځو د نندارتون تالار له نارینه وو څخه جلا وو.هغې وویل: «نندارتون ته د ښځو او نارینه وو لارې جلا دي. طالبانو دا موضوع جدي نیولې ده. دا په پیر او پلور باندې زیاتې اغیزه لري. کله چې یوه کورنۍ نندارتون ته راځي، سړی باید له یوې لارې ولاړ شي او ښځه له بلې لارې.»
انځور: privat
پر نقاشو بندیزونه
ځيني هغه ښځې او نجونې چې له زده کړو پاتې دي، نقاشۍ، میناتورۍ او حکاکۍ ته يې مخه کړې ده. دغه مېرمنې او نجونې چې د خپلو هنري اثارو په پلورلو سره د خپلو کورنیو اړتیاوې پوره کوي، وايي چې د طالبانو د بندیزونو له امله نه شي کولای ځینې اثار په عام محضر کې نندارې ته وړاندې کړي.
انځور: privat
په نندارتون کې پر ځینو اثارو باندې بندیز لګول شوی دی
فرشته مرادي چې د نقاشي او میناتوري په برخه کې کار کوي، وايي چې دا هنري اثر یې په افغانستان کې د نجونو او ښځو د وضعیت د انعکاس له پاره راوړی چې په دې نندارتون کې نندارې ته وړاندې شي، خو د طالبانو مامورین دا اثر واخیست او له ځانه سره یې یووړل.
انځور: privat
د نقاشي هنر کمرنګه کېدل
رخسار سادات چې له ښوونځي څخه تر فراغت وروسته نقاشۍ او انځورګرۍ ته مخه کړې، په افغانستان کې د نقاشۍ د هنر له زوال څخه اندېښمنه ده. هغه وايي چې بندیزونه تر دې حده پورې دي چې نشي کولای هغه څه نقاشي او نندارې ته وړاندې کړي چې دا یې خوښوي.
انځور: privat
د ځینو نقاشیو بندیز
هغه زیاتوي چې د نقاشۍ اثر باید د طالبانو د ادارې له روحیې سره سم وي: «یو تر ټولو مهم محدودیت دا دی چې موږ هیڅکله په خپله خوښه نقاشي نه شو کولای. د مثال په توګه، موږ اجازه نه لرو چې د یوې نجلۍ انځور نقاشي او نندارې ته وړاندې کړو.»
انځور: privat
انځورونه1 | 12
شامپو، صابون، د ویښتانو تیل، او د پوستکي بېلابېل کریمونه هغه توکي دي چې د رباني زاده په خبره خلک او په ځانګړې توګه مېرمنې یې ډېر خوښوي.
رباني زاده وايي که څه هم د بازار په پرتله د دوی توکي لږ قیمته دي، خو د ښه کیفت په خاطر یې خلک اخیستلو ته زړه ښه کوي.
رباني زاده وايي که څه هم دوی په فزیکي ډول هم خپلو توکو ته تبلغات کوي، خو ډېر غوښتنې د خواله رسنیو له لارې دوی ته راځي نو ځکه دوی هم ډېر تمرکز هم پر انلاین برخې کوي.
دا وايي لا هم د کار په لومړیو کې ده او ډېره ګټه نه کوي، خو هیله مندي ښیي چې د کار په ودې سره به یې په ګټه کې هم زیاتوالی راشي.
که څه هم د انټرنټ پر لیکه راکړه ورکړه اوس په نړۍ کې تقریباً معمول شوې، خو په افغانستان کې د بېلابېلو لاملونو له کبله په دې برخه کې لازمې اسانتیاوې نه دي رامنځته شوي.
د اقتصادي چارو کاروپوه او د انلاین سوداګرۍ متخصص خلیل احمد نادم وايي په افغانستان کې ترډېره خلک په دې باور دي چې توکي باید له پیرلو وړاندې په فیزیکي ډول له نږدې وګوري او بیا يې وپیري.
د هغه په خبره که څه هم په انلاین کاروبار کې د دغه مسلې له پاره لازم مصونیتونه او زمانتونه شته خو لا هم افغانان په اسانه په دې مسلې بارو نه کوي.
نادم د انټرنټ د سرعت کموالی، په بانکي سیستم کې موجوده ستونزې او د طالبانو له لوري چې اوس په افغانستان کې حاکمان دي نه توجه د انلاین کاروبار پر وړاندې لویې ستونزې یادوي.
آیا پر طالبانو فشارونه به د ښځو په هکله د دوی موقف بدل کړي؟
29:30
د افغانستان د سوداګرۍ او صنایعو خونه بیا وايي چې له ستونزو سره سره یو شمېر افغانان لاهم په انلاین کاروبار کې مصروف دي. د دغې خونې د مدیره پلاوي غړی خان جان الکوزی وايي انلاین کاروبار د اقتصادي ودې او پرمختګ له پاره مهم دی او په کار ده چې افغانان د دغه هنر زده کړې ته پام ډېر کړي.
الکوزی زیاتوي: «د تیر حکومت په ورستیو کې انلاین کاروبار په افغانستان کې ښه وده کړې وه، دا چې هغه مهال افغانستان له نړۍ سره رسمي اړیکې لرلې نو ډېرو ځوانانو هم له دغه فرصته په استفادې له مشهورو کمپنیو توکي پیرل او بیا یې د افغانستان په مارکیټونو کې پلورل.»
په افغانستان کې د انلاین کاروبار پر وړاندې د ستونزو او فرصتونو په اړه مو وغوښتل چې د طالبانو د حکومت د سوداګرۍ وزارت نظرهم ولرو خو بریالي نه شو.
د اقتصادي چارو کارپوهان او د انلاین کاروبا ماهرین وايي که څه هم انلاین کاروبار په افغانستان کې ډېر دود نه دی خو د ټکنالوژۍ پرمختګ ته په کتو دغه برخه اوس د عمومي اقتصاد په یوې نه بېلدونکې برخې بدله شوې او په کار ده چې افغانان هم له رامنځته شوې فرصته ښه ګټه پورته کړي.