دغه سپين ګلان چې د مېوو پر ونو غوړېدلي دي، د پسرلي استازي دي. وروسته د بادام او الوبالو ونې هم غوړيږي او يو رنګين انځور رامنځ ته کوي. دا د بريتانوي انځورګر، الفرېد سيسلي له خوا رسم شوی انځور دی. سيسلي خپل عمر په فرانسه کې تېر کړی دی.

هالنډي انځورګر، وېنسنت فان ګوخ، د خپل همعصر رسام، سيسلي، امپرېسيونست سبک پيرو وو. فان ګوخ د کوره دباندې فضا ډېره خوښوله. دلته يې د يوه ځانځاني سړي انځور کښلی دی چې سېن رود په اوږدو چکر وهي، په داسې حال کې چې ونې غړېدلې وي.

فرانسوي انځورګر، کلود مونې، تازه پسرلی د هنرمندانو له پاره تر ټولو الهام بخښونکی فصل بللی دی. نوموړي د خپلو رنګونو د استعمال سبک په ګيورني کې د خپل کور په شاوخوا پرتو باغونو کې رامنځ ته کړی دی. د رڼا بېلابېلې اغېزې يې ترسيمې کړې دي.

مخکې له دې چې يې خپل مجازي رنګين انځورونه کښلي دي، روسي هنرمند، کازيمير مالېويچ د طبيعي منظرو انځورګري خوښوله. دغه ځوان نقاش په تېره بيا د مونې تر تاثير لاندې راغلی وو. هغه په ۱۹۰۴ کال وليکل: «دا لومړی ځل و چې ما په رښتيا د شنه آسمان د رڼا انعکاس او پلوشې وليدلې، هغه د رنګونو سوچه او شفافې بڼې وې.»

سويسي آلماني هنرمند، پاول کْلې پخپله رسامي زده کړې وه. کله چې دی په ۱۸۹۸ کال کې د مونشن د اکاډمۍ له خوا رد شو، يې ټولې نړۍ ته سفرونه پيل او بېلابېل هنري سبکونه زده کړل. هغه په تېره د وينسنت فان ګوخ او پاول سېزان د سبکونو له خوا متاثره شوی وو. په پای کې يې خپله د رنګونو پټه ژبه زده کړه، چې د هنر نمونه يې په انځور کې وينئ.