باصالحه د ژوند د ورځينو اړتياو د پوره کولو له پاره هلې ځلې کوي. د هغې کلی له بسټيزو آسانتياو لکه ګاز، دوامدارې بريښنا او انترنت څخه محروم دی. خو د مېړه او زوی تر وژل کیدو وروسته هغې اميد له لاسه ور نه کړ. هغې ونه غوښتل چې دولتي مرسته چې د میاشتې لس زره کلدارې وې، ترلاسه کړي.
انځور: Saba Rehman/DW
په خياطۍ د لګښتونو پوره کول
هغې غوښتل چې اولادونه یې مناسبې زده کړي وکړي. نوموړې دويچه ويله ته وويل: «دا آسانه نه وه. يو وخت داسې هم راغې چې ما ويل زما ژوندي پاتيدل نوره ګټه نه لري او زه په دې ټولنه کې نور ژوند نه شم کولی.» هغه زياتوي چې په مومندو کې ښځې اجازه نه لري نزدې پراته بازار ته يوازې ولاړې شي. خياطي د هغې د عايد يوه مهم سرچينه ده. هغه د ميرمنو د يوه جوړه کاليو ګنډلو په بدل کې له ۱۵۰ تر ۲۰۰ کلدارې په لاس راوړي.
انځور: Saba Rehman/DW
د محرم شرط
باصالحه وايي چې د میړه تر مړينې وورسته به یې په کور کې ډوډۍ پخولې او کوچنيو لورګانو به یې د سړک پر غاړه پلورلې. بيا ېې لورګانې سترې شوې او دا کار یې نور نه شو کولی. هغه زياتوي: «همدا وو چې بيا ما د بړستنو په ګنډلو لاس پوري کړ او پر کليوالو به مې پلورلې.» په دغه سيمه کې ښځې بازار ته د تګ پر وخت د کورنۍ د يوه نارينه غړي له خوا بايد بدرګه شي، بې تفاوته ده چې په هر سن وي.
انځور: Saba Rehman/DW
د تاوتريخوالي راستنېدل؟
د پاکستان په شمالي او جنوبي قبایلي سيمو کې د تندلارتوب او ترهګرۍ په زرونو قربانيانې کورنۍ ژوند کوي. د باصالحه ليور عبدالرزاق وايي چې اوس یې هم هغه ورځ په ياد ده چې عبدالغفران د طالبانو په بريد کې ووژل شو. هغه هیله لري چې په سيمه کې یې يو ځل بيا تاوتريخوالي او ګډوډۍ رامنځته نه شي.