Deutsche Welle: Kur e keni kuptuar se vajza juaj është kthyer nga Siria, se bashku me 109 persona të tjerë të kthyer në prill të këtij viti në Kosovë?

Babai: Unë e kam marrë vesh që bija ime është kthyer vetëm kur është lajmëruar nga Prishtina, nga një telefon i huaj. Më ka telefonuar një njeri nga Ferizaji dhe më ka treguar se i kanë kthyer nga Siria. Edhe ky person ka pasur fëmijë në Siri...(lotët e ndërprejnë rrëfimin...). 

DW: ...e shoh që jeni të shqetësuar edhe tani gjashtë muaj pas kthimit, por na tregoni pak: Si e keni ndjerë veten në momentin kur keni marrë lajmin?

Babai: ...më fal për lotët po më tradhëtojnë! Nuk mund ta besoja se është kthyer. Kam qenë tepër i lumtur. Unë kam shpresuar se ajo një ditë do të kthehet, por gjithmonë kam pasur frikë se një ditë do të na vijë lajmi për vrasjen apo vdekjen e saj.

DW: A keni pasur kontakte gjatë kohës që vajza ka qenë në Siri?

Babai: Jemi dëgjuar ndonjëherë me telefon, ku ka pasur valë. Vlora më ka telefonuar, sepse unë nuk kam pasur numër të saj. Kemi biseduar shumë rrallë. Vlora ka qenë shpesh e shqetësuar gjatë telefonatave, por kurrë nuk më ka treguar se çfarë po vuan atje. Disa herë më ka kërkuar edhe para. Kam marrë hua nga miqtë dhe disa herë i kam dërguar, më shumë nuk kam mundur (lotë...).

DW: Si është e mundur që nuk kuptuat në kohë se fëmija juaj është radikalizuar?

Babai: Çika ime më parë kurrë nuk ka mbajtur as shami koke. Nuk ka ditur as të bje Shahadet (lutjet elementare në fenë islame), e të mos flas për falje apo diçka tjetër. Ne jemi myslimanë, por në shtëpi kurrë nuk jemi falur. Tani më duket shumë e çuditshme kur e shoh që falet pesë herë në ditë dhe praktikon fenë kaq shumë.

DW: Po si është radikalizuar Vlora dhe pse e keni lejuar të shkojë në Siri?

Babai: E bija ime ka qenë në shkollë të mesme dhe është dashuruar me një djalë. Pak m'u ka dukur i dyshimtë ai djali, por jo tepër. Ai djali ka ardhur tek unë në shtëpi dhe më ka pyetur a mund të shkojnë bashkë me pushime në Turqi? Unë e kam ndarë çikën time dhe e kam futur me një dhomë. I thash: Këtë djalë ti nuk guxon ta martosh. Por ajo më tha se është e dashuruar. Më premtoi dhe u betua se do të shkojnë vetëm në Turqi, me pushime, dhe se do të kthehet pas dhjetë ditësh...ditën tjetër më ka telefonuar nga Siria. E ndjeva veten shumë, shumë keq. Gruaja ime tërë ditën vetëm qante. Në mbrëmje shikova pak në internet, se çfarë po ndodhte në Siri... Nuk e di, si nuk jam çmendur. Nuk mund ta kuptoja - si është e mundur që fëmija im të shkojë në Siri. Unë nuk e kuptoj politikën e madhe, por më duket se bota ka dashur t'i mbledhë krejt terroristët me një vend dhe t'i vrasë të gjithë. Mirë ua kanë bërë. Pesë vite sa ka qenë Vlora në Siri kanë qenë për mua si 50 vjet në xhehnem (ferr). Po habitem qysh nuk jemi çmendur të gjithë.

DW: Vlora është martuar në Siri disa herë. Në Kosovë është kthyer me fëmijë. Sa kanë ndryshuar Vlora dhe fëmija i saj në gjashtë muajt e fundit, pas kthimit nga Siria?

Babai: Kanë ndryshuar shumë, sepse kur janë kthyer kanë qenë në gjendje të mjerueshme psikike dhe shëndetësore. Kohët e fundit në Siri kanë ngranë vetëm bar dhe bullgur. Gjendja e tyre ka qenë shumë e keqe. Fëmija ka qenë në gjendje katastrofale. Nuk ka mundur të çohet fare, ndërsa tani është shumë më mirë. Mund të ecë, mund të lëvizë, flet...

DW: Po si është kontakti i Vlorës me familjarët, fqinjët dhe rrethin? A kanë ata rezerva ndaj saj?

Babai: Ne të gjithë këtu jemi të një gjaku. Fqinjtë e kanë pranuar normalisht. Të gjithë kanë qenë të lumtur për kthimin e saj. E duan të gjithë, por vajza ka mbetur e mbyllur, sepse ende është nën masat e arrestit shtëpiak.

DW: Si po sillen autoritetet e shtetit ndaj jush?

Babai: Më duhet të them sinqerisht se shteti na ka ndihmuar shumë pak. Jo vetëm financiarisht, por edhe në mënyrë të tjera. Unë do të doja që Vlora të mos jetë nën masat e arrestit, që të mund të dalë dhe të shoqërohet me shoqe, të mund të integrohet më shpejtë. Ajo duhet të kuptojë se jeta këtu në Kosovë është krejt ndryshe nga ajo në Siri. Do të doja të shihet me njerëz të tjerë, të shohë se asnjë prej tyre nuk mban këto veshjet e zeza si ajo. Do të doja që sa më parë të heqë nikabin dhe të shëtis si të gjitha moshataret e saj.

DW: Mendoni se shteti nuk ka bërë mjaft për riintegrimin e tyre në shoqëri?

Babai: Shteti duhet të ofrojë më shumë mundësi për integrim. Unë personalisht dhe familja ime do të bëjmë të gjitha që janë në mundësitë tona për ta riintegruar në shoqëri. Por gjendja jonë financiare është shumë e rëndë. Shpresoj se shteti do të na ndihmojë më shumë jo vetëm me para, por edhe me programe të ndryshme.