Karl Maj je pisao o predelima koje zapravo nikada nije video. Pa ipak ih je opisao sa puno fantazije. Kritičari su ga ismejavali, nacisti zloupotrebljavali za svoje rasističke teorije. U istočnoj Nemačkoj su pokušali da ga kao navodnog “rasistu i imperijalistu” izbrišu iz sećanja ljudi. No sve to nije umanjilo značaj Karla Maja, kako u istočnoj tako i u zapadnoj Nemačkoj. Sa 200 miliona prodatih knjiga i prevoda na 40 jezika Karl Maj spada u najuspešnije pisce.

Popularna slika severnoameričkog zapada, osmanlijskog orijenta, i Balkana oslikana je u delima Karla Maja. On čitaoce vodi u daleke predele, od divljeg zapada pa sve do Afrike. Medjutim sva mesta, ljudi i dogadjaji proizvod su piščeve mašte. Ponekad njegov opis nije imao dodirnih tačaka sa realnošću. Pa možda je baš to ono što je opisane predele i junake učinilo besmrtnim.

U 19. veku, kada je uticaj osmanlijskog carstva opao, u Evropi se javilo interesovanje za bliskim ali ipak dalekim predelima, za narode tih regiona koji su bili u senci islama i samim tim odvojeni od razvoja zapada. Da bi čitalačkoj publici dočarao te predele Karl Maj je pribegao izučavanju stručne literature, geografskih karti, novinskih izveštaja toga vremena. Pored karakteristika pojedinih naroda Maj je iz tih izvora preuzeo i mnoštvo predrasuda.

Majov opis naroda bazira na jednoj tada rasprostranjenoj teoriji, prema kojoj predeo u kome čovek živi odredjuje njegov karakter. Planine balkanskog poluostrva su najčešće sačinjene od masivnih stena. Te mračne, preteće i hladne klisure su uticale na razvoj karaktera stanovništva.

Iako Karl Maj u svojim opisima stranih predela, a posebno u opisu Balkana, sledi stereotipe njegovog vremena, on se jasno distancira od nemačkog imperijalizma i težnje nemačke za osvajanjem sveta.