Jarko crvena, blistavo narandžasta, duboko žuta: priroda ovih dana kao da se trudi da iz svoje kolekcije izvuče čitav spektar boja. Pejzaži, poput ovog u saveznoj državi Brandenburg, poprimaju čarobnu auru.

Jesen je počela, javorovo lišće je u crvenim tonovima. Ono što je za nas „Miholjsko leto“, to je u Severnoj Americi „Indijansko leto“. Poreklo tog pojma seže u mitologiju prastanovnika američkog kontinenta. U centru mita je medvjed koji je, nošen magijom, pred lovcima pobegao na nebo. Ali uprkos tome je ranjen, a krv koja je kapala sa neba, obojila je prirodu u jarko-crvenu boju.

Izvorno je u evropskim jezicima jesen bila sinonim za žetvu. U ovo doba godine bobice, razne vrste kupusa i repe spremni su za berbu. Širom sveta u ovo doba godine slave se i praznici zahvalnosti za uspešnu žetvu, a time i za završetak poljoprivredne sezone.

U ovo doba godine cvetaju i neke vrste poput žutice ili patuljastog grma koji nekim pejzažima, poput nacionalnog parka Rajherkrojcer Hajde, daju posebnu notu.

Za životinje je došlo doba godine kada treba potražiti siguran zaklon. Bavarski stočari svake jeseni svoje krave odvode u štale gde će ostati do kasnog proleća. Krst, ogledala i zvona trebalo bi da oteraju zle duhove.

I mnogim srednjeevropskim pticama početkom ovog doba godine postaje hladno. Prema jugu leti i ovo jato čvoraka.

„Miholjsko leto“ nije pojava koja se ograničava samo na šume i slabo nastanjene predele, već i gradske centre odeva u posebno ruho. I u centru Berlina se, između Kancelarskog ureda i Rajhstaga, krošnje u ovo doba godine oboje vatrenim bojama.