„Ostaci čoveka, iz takozvanog praistorijskog perioda, pružaju nam jak, fizički dokaz da su ljudi, koji su stekli „greške“ na zubnoj gleđi dok su bili u majčinoj utrobi ili ranom detinjstvu obično umirali ranije, čak i ako su preživeli do odraslog doba“, kaže antropolog Džordž Armelagos sa Univerizeta Emori.

Armelagos je bio šef studije tokom koje su sistematski tražene veze između grešaka na zubima i rane smrtnosti – nedavno objavljene u stručnom časopisu „Evoluciona antropologija“. Ovaj naučni rad prvi put je izneo preistorijske dokaze za Barkerovu hipotezu – da mnoge bolesti odraslih nastaju tokom razvoja fetusa i u ranom detinjstvu.

Barkerova hipoteza je dobila ime po epidemiologu Dejvidu Barkeru koji je 80-ih godina prošlog veka studirao vezu između zdravlja beba i zdravlja tih istih osoba kao odraslih. Teorija, takođe poznata kao „Developmental Origins of Health and Disease Hypothesis“ (DOHaD), široko je prihvaćana u naučnim krugovima.

Rad na skeletima starim milion godina

„Zubi su nešto kao snimak u prošlost. S obzirom da je hronologija razvoja zubne gleđi dobro poznata, moguće je odrediti doba u kojoj se dogodio fiziološki poremećaj. Dokaza ima, i to je nesporno“, objašnjava Armelagos.

Kao jedan od pionira na području bio-arheologije, Armelagos studira ostatke skeleta ljudi, kako bi saznao na koji način ishrana i bolesti utiču na populaciju. On koristi ostatke skelete stare i do milion godina.

Zubna gleđ može da pruži posebno „rečit“ portret fizioloških zbivanja u organizmu, jer se gleđ luči u redovnim razmacima i obavija zub kao prsten, počevši od drugog tromesečja u razvoju fetusa. Poremećaji u stvaranju gleđi, koji mogu biti uzrokovani bolešću, lošom ishranom ili psihološkim stresom, vide se na površini zuba.

Život kraći i do 15 godina!

Jedna studija na grupi naših dalekih predaka, australopitekusa u Južnoj Africi, došla je do podataka da su greške na zubnoj gleđi značile skraćenje životnog veka i do 12 godina. U jednoj drugoj studiji je dokazano da su takve osobe živele čak 15,4 godina manje od onih bez grešaka na zubima.

„Tokom praistorije stresovi zaraznih bolesti, loša ishrana i psihološke traume verovatno su bili ekstremni. To se vidi na zubima“, kaže Armelagos.

Do sada, zubi nisu bili analizirani pomoću Barkerove hipoteze. U moderno vreme koristili su se korelacija između težine novorođenčeta, prihoda stanovništva i bolesti kao što su dijabetes i bolesti srca.

dr/nr/sd