Avusturya Uzay Forumu’nun (ÖWF) Kaunertal buzulundaki iki haftalık projesi (Amadee -15) 3 Ağustos’ta başladı. ‘Analog astronot' olarak adlandırılan Alman Carmen Köhler ve İspanyol meslektaşı Inigo Munoz Elorza burada Mars görevinin denemesini yapıyor. Çünkü bu buzuldaki koşullar Mars ile benzerlik taşıyor.

Yanmaz kevlardan yapılmış alüminyum kıyafet 48 kilogram ağırlığında. Carmen Köhler de “eğilmek ve doğrulmak zor” diyor. Aslında bir matematikçi ve meteorolog olan Köhler kıyafeti taşıma lisansına sahip olmak için beş aylık eğitim aldı.

Bölgedeki moloz ve buz kütleleri Kızıl Gezegen'i andırdığı için bu tür bir denemeye uygun ortam sağlıyor. Araştırmacılar buna “ideal koşullar” diyor. Böyle koşullarda bile hareket edebilen iki Mars aracı da test edilecek. Bu araçlara büyük molozlar bile engel olamıyor.

Bu uzaktan kumandalı araç dışarıdan bakıldığında şu anda Mars’ta görev yapan Opportunity’ye benziyor. Opportunity, 2012’de gönderilen Curiosty ile birlikte 11 yıldır Mars’ta görev yapıyor. Araştırmacılar buzuldaki araçları sinyaller yardımıyla kolayca yönlendiriyor. Ancak sinyalin Mars’a ulaşması 20 dakikayı buluyor.

İnsanlı bir Mars misyonu yaklaşık 3 yıl sürecek. Bu arada birçok şey olabilir. Bu yüzden araştırmacılar günlük sorunlarla baş etmeye çalışıyor. Örneğin bir diş kökü iltihabında ne yapmalı? Üç boyutlu yazıcıyla uygun bir diş üretilebilecek. Bunun yanı sıra sağlıklı beslenmek de önemli.

19 ülkeden yaklaşık 100 araştırmacı ve çalışan projenin farklı aşamalarında görev yapıyor. 12 deney programı bulunuyor. Bunlar arasında özellikle çok az sıvı gerektiren buharlı duşun denenmesi de var. Şimdiye kadar uzayda kişisel temizlik ıslak mendillerle yapılıyordu.

Araçlar ve personel proje alanına teleferik yardımıyla rahatça ulaştırılabiliyor. Süre sadece birkaç dakika. Ancak Mars’a yolculuk neredeyse bir yıl sürecek. Ve başlıkları çıkarıp mola vermek de muhtemelen mümkün olmayacak.

Araştırmacılar proje için sadece yaz aylarında burada kalıyorlar. Kaunertal buzulu yakında yine karla kaplanacak. Ve Mars araçları derin kar yamaçlarına göre tasarlanmamış. © Deutsche Welle Türkçe

Avusturya Uzay Forumu’nun (ÖWF) Kaunertal buzulundaki iki haftalık projesi (Amadee -15) 3 Ağustos’ta başladı. ‘Analog astronot' olarak adlandırılan Alman Carmen Köhler ve İspanyol meslektaşı Inigo Munoz Elorza burada Mars görevinin denemesini yapıyor. Çünkü bu buzuldaki koşullar Mars ile benzerlik taşıyor.

Yanmaz kevlardan yapılmış alüminyum kıyafet 48 kilogram ağırlığında. Carmen Köhler de “eğilmek ve doğrulmak zor” diyor. Aslında bir matematikçi ve meteorolog olan Köhler kıyafeti taşıma lisansına sahip olmak için beş aylık eğitim aldı.

Bölgedeki moloz ve buz kütleleri Kızıl Gezegen'i andırdığı için bu tür bir denemeye uygun ortam sağlıyor. Araştırmacılar buna “ideal koşullar” diyor. Böyle koşullarda bile hareket edebilen iki Mars aracı da test edilecek. Bu araçlara büyük molozlar bile engel olamıyor.

Bu uzaktan kumandalı araç dışarıdan bakıldığında şu anda Mars’ta görev yapan Opportunity’ye benziyor. Opportunity, 2012’de gönderilen Curiosty ile birlikte 11 yıldır Mars’ta görev yapıyor. Araştırmacılar buzuldaki araçları sinyaller yardımıyla kolayca yönlendiriyor. Ancak sinyalin Mars’a ulaşması 20 dakikayı buluyor.

İnsanlı bir Mars misyonu yaklaşık 3 yıl sürecek. Bu arada birçok şey olabilir. Bu yüzden araştırmacılar günlük sorunlarla baş etmeye çalışıyor. Örneğin bir diş kökü iltihabında ne yapmalı? Üç boyutlu yazıcıyla uygun bir diş üretilebilecek. Bunun yanı sıra sağlıklı beslenmek de önemli.

19 ülkeden yaklaşık 100 araştırmacı ve çalışan projenin farklı aşamalarında görev yapıyor. 12 deney programı bulunuyor. Bunlar arasında özellikle çok az sıvı gerektiren buharlı duşun denenmesi de var. Şimdiye kadar uzayda kişisel temizlik ıslak mendillerle yapılıyordu.

Araçlar ve personel proje alanına teleferik yardımıyla rahatça ulaştırılabiliyor. Süre sadece birkaç dakika. Ancak Mars’a yolculuk neredeyse bir yıl sürecek. Ve başlıkları çıkarıp mola vermek de muhtemelen mümkün olmayacak.

Araştırmacılar proje için sadece yaz aylarında burada kalıyorlar. Kaunertal buzulu yakında yine karla kaplanacak. Ve Mars araçları derin kar yamaçlarına göre tasarlanmamış. © Deutsche Welle Türkçe

NASA, New Horizons'ın geçtiği en net görüntüleri yayınladı. Plüton'da buzla kaplı dağlar olduğu keşfedildi.

Plüton'un en büyük uydusu Charon'un en net görüntüleri de Dünya'ya ulaştı. Uydudaki karanlık bölgeye Mordor adı verildi.

Plüton'un daha net görüntülerinin yayınlanması sonrasında cüce gezegen üzerindeki kalp şekilli bölge büyük ilgi çekti. Bölgeye Plüton'u keşfeden Clyde Tombaugh'tan esinlenerek Tombaugh Regio adı verildi.

Bu kare Amerikan Uzay ve Havacılık Dairesi'nin (NASA) New Horizons (Yeni Ufuklar) isimli aracının Plüton'a ait gönderdiği fotoğraflardan biri. Bu fotoğraflar 14 Temmuz'da uzay aracı en yakın mesafeye ulaşınca daha da netlik kazandı.

New Horizons 14 Temmuz'da Plüton'a 12 bin kilometreyle en yakın mesafeye ulaştı. Bir karşılaştırma için, Dünya'nın Ay'a uzaklığı bu mesafenin yaklaşık 30 katı. Uluslararası Uzay İstasyonu ise gezegenimizin yaklaşık 350 kilometre üstünde yörüngede bulunuyor. Görüntü yaklaşık olarak resimdeki gibi olacak. Fonda Plüton'un en büyük uydusu Charon görülüyor.

New Horizons yola çıkmadan yaklaşık 3 yıl önce Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) Plüton'u gezegen statüsünden çıkartmıştı. 'Cüce gezegen' kabul edilen Plüton'un yörüngesi bir gezegen için fazla elips formda bulunuyor. Son yıllarda Güneş Sistemi'nin kıyısında birçok yeni obje tespit edildiği için bir gezegen tanımlamasına gidilmesi kaçınılmaz hale gelmişti.

Güneşten uzaklıklarına göre gezegenler şöyle sıralanıyor: Merkür, Venüs, Dünya, Mars, cüce gezegen Ceres, dev gezegen Jüpiter, Satürn, Uranüs, Neptün... En sağda neredeyse gözle görülemeyecek kadar küçük olan iki noktadan ilki 2310 kilometrelik çapıyla Plüton, diğeri ise Plüton'un uydusu Charon.

New Horizon'un hedeflerinden biri de Plüton’un uydularının üzerindeki gizem bulutunu aralamak. Örneğin Styx ne kadar büyük? Uydunun 8 ila 28 kilometre çapında olduğu tahmin ediliyor. New Horizon ocak ayında Charon, Nix ve Hydra'nın net olmayan fotoğraflarını çekmişti. Nisan ayında ise Kerberos'un.

Nix yörüngesinde yalpalayarak ilerliyor. Bu resimler New Horizons'tan değil. Bunlar NASA araştırmacılarının eldeki verilerle oluşturdukları birer bilgisayar simülasyonu. Nix sadece Plüton'un yörüngesinde dönmüyor, Charon da zaman zaman Nix'i kendi yörüngesine çekiyor. Yani Nix diğer bir deyişle bir uydunun da uydusu.

New Horizons farklı dalga boylarında kayıt yapabilen 3 optik cihaz, partikülleri analiz eden iki plazma spektrometre, toz analizi ve radyasyon ölçüm cihazları taşıyor.

Bu fotoğrafta teknisyenler Uzak Mesafe Keşif Görüntüleyicisi'ni (LORRI) sondaya yerleştirirken görülüyor. Teleskopun dijital kamerası görülebilir dalga boyundaki ışınımları algılayabiliyor. 8,6 kilogram ağırlığındaki kameranın en ağır parçası ise 5,6 kilogramla teleskobu.

New Horizons 9 Ocak 2006'da Florida’daki Cape Canaveral uzay üssünden bir Atlas V roketi ile fırlatıldı. Sondanın Dünya ve Güneş'in çekim gücünden kurtulabilmesi için saniyede 16,26 kilometrelik bir hıza ulaşması gerekiyordu. Bu saatte 58 bin kilometre anlamına geliyor ve uzay araçları için bir rekor düzeyinde.

Uçuş rotası merkezden Güneş Sistemi'nin dışına doğru olan New Horizons 132524 APL asteroitinin ve Jüpiter’in yaklaşık 2 milyon 300 bin kilometre yakınından geçti. Sonda burada da atmosfer, uydular ve gezegenlerin manyetosferi hakkında veri topladı.

Sonda geçen hafta bir dizi teknik aksaklık yaşamıştı. Ancak şu anda her şey yolunda gözüküyor. Araç 16 ay boyunca veri ve fotoğraf geçecek.