Berlin'deki Arşiv, Bauhaus'un dünya çapındaki en büyük koleksiyonuna sahip. 2019'da Bauhaus'un 100'üncü yılı şerefine yapılacak büyük tadilat öncesi ziyaretçilere kapılarını açan müzede en yeni 100 parça görülebilir.
Reklam
Bauhaus: 100 yıl 100 yeni eşya
Berlin’deki Bauhaus Arşivi, Bauhaus’un dünya çapındaki en büyük koleksiyonuna sahip. 2019’da 100. yıl şerefine yapılacak büyük tadilat öncesi ziyaretçilere kapılarını açan müzede en yeni 100 parça görülebilir.
Fotoğraf: Bauhaus-Archiv Berlin/Foto: M. Hawlik
Bir fikirden çok daha fazlası
Mimar Walter Gropius 1919’da Bauhaus akımını yarattı. Kuruluşundan 14 yıl sonra en saygın sanat, tasarım ve mimarlık okullarından biri olması planlanıyordu. Kısa süre sonra Bauhaus yalnızca kendi neslini değil, sonraki nesilleri de etkileyen bir oluşum haline geldi. Marianne Brandt imzalı 1924 yapımı bu çaydanlık gibi özellikle basit geometrik kalıplar bugün dahi tasarımda örnek alınıyor.
Bauhaus yalnızca ürün ve projelerle değil, resimlerle ve kelimelerle de temsil edildi. Lyonel Feiniger tarafından 1919’da çizilen ‘‘Katedraller‘‘ isimli ekspresyonist (dışavurumculuk) resim ilk Bauhaus Manifestosu'nun kapağını oluşturdu. Bu propagandanın amacı kamuoyunun ilgisini çekmekti. Kalıcı serginin bir odası da Bauhaus’un nasıl bu kadar popüler hale geldiğini anlatıyor.
Fotoğraf: Bauhaus-Archiv Berlin/Foto: M. Hawlik
Mimari Sanatı
"Tüm sanatsal aktivitelerin nihai amacı inşadır!‘‘ Bauhaus’un programının sloganı buydu. 1926’dan itibaren sanatçıların Walter Gropius’un yönetiminde çalıştığı Dessau’da bir mimari bölümü oluşturulmuştu. Aralarında Fakas Molnar’ınkinin de olduğu ilk taslaklar Weimar’da doğdu, ancak hayata geçirilmedi.
Bauhaus’un 1923 programında tarz anlamında ekspresyonizme veda edilmişti bile. Resimler ve ürünler tasarım ve uygulama olarak daha gerçekçi hale getirildi. Kriz zamanlarında uygulamalı sanatlardan nesnelerin uygun fiyatta ve endüstriyel anlamda yeniden üretilebilir olması gerekiyordu. Örneğin, 1926'da Anni Albers tarafından tasarlanan bu duvar kilimi 1964’de yeniden dokundu.
Pratik, basit, fonksiyonel: Evde kullanılan ürünler için bu özellikler aranıyordu. Ailelerde hemen her yetişkinin çalışma hayatına atıldığı zamanlarda evdeki eşyaların pratikliği ve ev işlerinde zaman kazandırması önem taşıyordu. Sergideki yeni bölümlerden birinde evlerde kullanılan halılar, lambalar ve diğer mobilyalar görülebilir. Örneğin 1929’dan bu mutfak grubu Marcel Breuer imzalı.
Fotoğraf: Bauhaus-Archiv Berlin/Foto: Justus A. Binroth
Çocuk odasında geometrik kalıplar
Yaşam alanlarında oyuncağın da her zaman yeri oldu. Friedrich Fröbel tarafından 19. yüzyılın başında özel sipariş üzerine geliştirilmiş olan parçalar 1923’te Alma Buscher tarafından bir gemiye dönüştürüldü. Buscher, Bauhaus‘un Weimar’daki Horn örnek evinin çocuk odası dekorasyonundan sorumluydu. Bauhaus Arşivi ailenin mirasından tek büyük orijinal parçayı müzayedede elde etmeyi başardı.
Bauhaus büyüklük ve kalıplar konusunda kendi ilkelerine göre üretim yapmanın yanı sıra, resim ve iç dekorasyon için de kendi renk yelpazesini benimseyerek özgünlüğünü ortaya koydu. Bu anlamda Goethe’nin ‘‘Renklerin Kuramı‘‘ kitabının takipçisi oldu. Katja Rose siyah-beyaz renklere göre kategorize edilmiş bu kalıbı 1932’de öğrencilerinin derslerinde kullanıyordu.
Yeni bir koleksiyondan oluşan bir odada Bauhaus çalışanlarının birbirleriyle iletişimlerinden kesitlere yer verilmiş. Lyonel Feininger’ın şu anda özel sergide kendine yer bulan küçük hayaletleri de bu Bauhaus anılarından biri. Feininger sürgündeyken bu kartpostalı o zamanlar oğlu T.Lux’la Bauhaus’da oyun oynayan Werner Jackson’a yazdı. Bu kart, Werner Jackson’ın mirasından bir parça.
Lyonel Feininger’ın oğlu T. Lux, kendini her ne kadar ressam olarak görse de fotoğrafçı olarak ünlendi. Ressam Xanti Schawinsky’nin saksofon çalarkenki bu görüntüsü de ölümsüzleştirdikleri arasında. Gertrud Arndt da aslında dokumacılık alanında çalıştığı halde otomatik deklanşörle çekilen maske resimleriyle ünlendi. Fotoğraflar Berlin Müzesi’nin edindiği yeni parçalar arasında en önemlilerinden.
Ünlü Wagenfeld Lambası, Bauhaus’ta üretilen ilk lambalardan biriyken, 1932 üretimi Bormann Lambası da sonuncusu. Müzeye yeni dahil edilen parçalardan olan bu lamba Bauhaus’un metal atölyesinde tasarlanmış ve Dessau’daki fabrikada üretilmiş. Lambanın özelliği ise metal borudan olan kablosunun aynı zamanda lambanın ayağı olması. Başlığı ise ışık açısını ayarlamak için oldukça gevşek bırakılmış.
Mimar Walter Gropius 1919’da Bauhaus akımını yarattı. Kuruluşundan 14 yıl sonra en saygın sanat, tasarım ve mimarlık okullarından biri olması planlanıyordu. Kısa süre sonra Bauhaus yalnızca kendi neslini değil, sonraki nesilleri de etkileyen bir oluşum haline geldi. Marianne Brandt imzalı 1924 yapımı bu çaydanlık gibi özellikle basit geometrik kalıplar bugün dahi tasarımda örnek alınıyor.
Bauhaus yalnızca ürün ve projelerle değil, resimlerle ve kelimelerle de temsil edildi. Lyonel Feiniger tarafından 1919'da çizilen "Katedraller" isimli ekspresyonist (dışavurumculuk) resim ilk Bauhaus Manifestosu'nun kapağını oluşturdu. Bu propagandanın amacı kamuoyunun ilgisini çekmekti. Kalıcı serginin bir odası da Bauhaus'un nasıl bu kadar popüler hale geldiğini anlatıyor.
"Tüm sanatsal aktivitelerin nihai amacı inşadır!" Bauhaus'un programının sloganı buydu. 1926'dan itibaren sanatçıların Walter Gropius'un yönetiminde çalıştığı Dessau'da bir mimari bölümü oluşturulmuştu. Aralarında Fakas Molnar'ınkinin de olduğu ilk taslaklar Weimar'da doğdu, ancak hayata geçirilmedi.
Bauhaus: 100 yıl 100 yeni eşya
Berlin’deki Bauhaus Arşivi, Bauhaus’un dünya çapındaki en büyük koleksiyonuna sahip. 2019’da 100. yıl şerefine yapılacak büyük tadilat öncesi ziyaretçilere kapılarını açan müzede en yeni 100 parça görülebilir.
Fotoğraf: Bauhaus-Archiv Berlin/Foto: M. Hawlik
Bir fikirden çok daha fazlası
Mimar Walter Gropius 1919’da Bauhaus akımını yarattı. Kuruluşundan 14 yıl sonra en saygın sanat, tasarım ve mimarlık okullarından biri olması planlanıyordu. Kısa süre sonra Bauhaus yalnızca kendi neslini değil, sonraki nesilleri de etkileyen bir oluşum haline geldi. Marianne Brandt imzalı 1924 yapımı bu çaydanlık gibi özellikle basit geometrik kalıplar bugün dahi tasarımda örnek alınıyor.
Bauhaus yalnızca ürün ve projelerle değil, resimlerle ve kelimelerle de temsil edildi. Lyonel Feiniger tarafından 1919’da çizilen ‘‘Katedraller‘‘ isimli ekspresyonist (dışavurumculuk) resim ilk Bauhaus Manifestosu'nun kapağını oluşturdu. Bu propagandanın amacı kamuoyunun ilgisini çekmekti. Kalıcı serginin bir odası da Bauhaus’un nasıl bu kadar popüler hale geldiğini anlatıyor.
Fotoğraf: Bauhaus-Archiv Berlin/Foto: M. Hawlik
Mimari Sanatı
"Tüm sanatsal aktivitelerin nihai amacı inşadır!‘‘ Bauhaus’un programının sloganı buydu. 1926’dan itibaren sanatçıların Walter Gropius’un yönetiminde çalıştığı Dessau’da bir mimari bölümü oluşturulmuştu. Aralarında Fakas Molnar’ınkinin de olduğu ilk taslaklar Weimar’da doğdu, ancak hayata geçirilmedi.
Bauhaus’un 1923 programında tarz anlamında ekspresyonizme veda edilmişti bile. Resimler ve ürünler tasarım ve uygulama olarak daha gerçekçi hale getirildi. Kriz zamanlarında uygulamalı sanatlardan nesnelerin uygun fiyatta ve endüstriyel anlamda yeniden üretilebilir olması gerekiyordu. Örneğin, 1926'da Anni Albers tarafından tasarlanan bu duvar kilimi 1964’de yeniden dokundu.
Pratik, basit, fonksiyonel: Evde kullanılan ürünler için bu özellikler aranıyordu. Ailelerde hemen her yetişkinin çalışma hayatına atıldığı zamanlarda evdeki eşyaların pratikliği ve ev işlerinde zaman kazandırması önem taşıyordu. Sergideki yeni bölümlerden birinde evlerde kullanılan halılar, lambalar ve diğer mobilyalar görülebilir. Örneğin 1929’dan bu mutfak grubu Marcel Breuer imzalı.
Fotoğraf: Bauhaus-Archiv Berlin/Foto: Justus A. Binroth
Çocuk odasında geometrik kalıplar
Yaşam alanlarında oyuncağın da her zaman yeri oldu. Friedrich Fröbel tarafından 19. yüzyılın başında özel sipariş üzerine geliştirilmiş olan parçalar 1923’te Alma Buscher tarafından bir gemiye dönüştürüldü. Buscher, Bauhaus‘un Weimar’daki Horn örnek evinin çocuk odası dekorasyonundan sorumluydu. Bauhaus Arşivi ailenin mirasından tek büyük orijinal parçayı müzayedede elde etmeyi başardı.
Bauhaus büyüklük ve kalıplar konusunda kendi ilkelerine göre üretim yapmanın yanı sıra, resim ve iç dekorasyon için de kendi renk yelpazesini benimseyerek özgünlüğünü ortaya koydu. Bu anlamda Goethe’nin ‘‘Renklerin Kuramı‘‘ kitabının takipçisi oldu. Katja Rose siyah-beyaz renklere göre kategorize edilmiş bu kalıbı 1932’de öğrencilerinin derslerinde kullanıyordu.
Yeni bir koleksiyondan oluşan bir odada Bauhaus çalışanlarının birbirleriyle iletişimlerinden kesitlere yer verilmiş. Lyonel Feininger’ın şu anda özel sergide kendine yer bulan küçük hayaletleri de bu Bauhaus anılarından biri. Feininger sürgündeyken bu kartpostalı o zamanlar oğlu T.Lux’la Bauhaus’da oyun oynayan Werner Jackson’a yazdı. Bu kart, Werner Jackson’ın mirasından bir parça.
Lyonel Feininger’ın oğlu T. Lux, kendini her ne kadar ressam olarak görse de fotoğrafçı olarak ünlendi. Ressam Xanti Schawinsky’nin saksofon çalarkenki bu görüntüsü de ölümsüzleştirdikleri arasında. Gertrud Arndt da aslında dokumacılık alanında çalıştığı halde otomatik deklanşörle çekilen maske resimleriyle ünlendi. Fotoğraflar Berlin Müzesi’nin edindiği yeni parçalar arasında en önemlilerinden.
Ünlü Wagenfeld Lambası, Bauhaus’ta üretilen ilk lambalardan biriyken, 1932 üretimi Bormann Lambası da sonuncusu. Müzeye yeni dahil edilen parçalardan olan bu lamba Bauhaus’un metal atölyesinde tasarlanmış ve Dessau’daki fabrikada üretilmiş. Lambanın özelliği ise metal borudan olan kablosunun aynı zamanda lambanın ayağı olması. Başlığı ise ışık açısını ayarlamak için oldukça gevşek bırakılmış.
Bauhaus'un 1923 programında tarz anlamında ekspresyonizme veda edilmişti bile. Resimler ve ürünler tasarım ve uygulama olarak daha gerçekçi hale getirildi. Ekonomik kriz zamanlarında uygulamalı sanatlardan nesnelerin uygun fiyatta ve endüstriyel anlamda yeniden üretilebilir olmaları gerekiyordu. Geometrik kalıplar üretimi kolaylaştırdı. Örneğin, 1926 yılında Anni Albers tarafından tasarlanan bu duvar kilimi 1964'de yeniden dokundu.
Pratik, basit, fonksiyonel: Evde kullanılan ürünler için bu özellikler aranıyordu. Ailelerde hemen her yetişkinin çalışma hayatına atıldığı zamanlarda evdeki eşyaların pratikliği ve ev işlerinde zaman kazandırması büyük önem taşıyordu. Sergideki yeni odalardan birinde evlerde kullanılan halılar, lambalar ve diğer mobilyalar gibi eşyalar görülebilir. Örneğin 1929'dan bu mutfak grubu Marcel Breuer imzasını taşıyor.
Yaşam alanlarında oyuncağın da her zaman yeri oldu. Friedrich Fröbel tarafından 19'uncu yüzyılın başında özel bir sipariş üzerine geliştirilmiş olan bu parçalar 1923'te Alma Buscher tarafından bir gemiye dönüştürüldü. Buscher, Bauhaus'un Weimar'daki Horn örnek evinin çocuk odasının dekorasyonundan sorumluydu. Berlin'deki Bauhaus Arşivi ailenin mirasından tek büyük orijinal parçayı müzayedede elde etmeyi başardı.
Bauhaus büyüklük ve kalıplar konusunda kendi ilkelerine göre üretim yapmasının yanı sıra, resim ve iç dekorasyon için de kendi renk yelpazesini benimseyerek özgünlüğünü ortaya koydu. Bu anlamda Johann Wolfgang von Goethe'nin insanların renkleri nasıl algıladığına dair "Renklerin Kuramı" adlı kitabının takipçisi oldu. Katja Rose siyah ve beyaz renklere göre kategorize edilmiş bu kalıbı 1932'de Bauhaus öğrencilerinin derslerinde kullanıyordu.
Yeni bir koleksiyondan oluşan bir odada Bauhaus çalışanlarının birbirleriyle iletişimlerinden kesitlere yer verilmiş. Lyonel Feininger'ın şu anda özel sergide kendine yer bulan küçük hayaletleri de bu Bauhaus anılarından biri. Feininger sürgündeyken bu kartpostalı o zamanlar oğlu T.Lux'la Bauhaus'da oyun oynayan Werner Jackson'a yazdı. Bu kart, Werner Jackson'ın mirasından bir parça.
T. Lux'un fotoğrafları
100 yıllık kaosu düzenleyenler
‘Sistem Tasarımı: Günlük Yaşamda 100 Yılı Aşkın Kaos’ isimli sergi Köln Uygulamalı Sanatlar Müzesi’nde 7 Haziran’a kadar ziyaret edilebilir.
Fotoğraf: MAKK/Jonas Schneider/Gabriel Richter
Küçük ve fonksiyonel
Tasarımcılar nesnelerin fonksiyonelliğini birçok açıdan her zaman göz önünde bulundurur. Örneğin 1921 yapımı bu İsviçre çakısı yalnızca ekmek dilimlemiyor aynı zamanda bir şarap şişesini de açabiliyor. Bu ürün "Sistem Tasarımı: Günlük Yaşamda 100 Yılı Aşkın Kaos"da sergilenen yaklaşık 150 parçadan biri.
Fotoğraf: MAKK / Foto: Jonas Schneider, Gabriel Richter
Endüstriyel süreç
1925’te Marcel Breuer tarafından tasarlanmış olan "B9," isimli bu sehpa modern estetik ve teknolojiyi bir araya getiriyor. Bu tarz tasarımlar endüstriyel rasyonalizmin örneklerinden sayılıyor: Yani bir nesne üretildiğinde farklı boyutlarda kolaylıkla tekrar üretilebiliyor. Seri üretim fikri de bu şekilde doğmuş.
Fotoğraf: Thonet GmbH
Stil sahibi düzenlemeler
1955’te bu televizyon aynı stilde tasarlanmış bir radyo ve pikap platformuyla birlikte satın alınabiliyordu. Ürünler odanın istenen köşesine yan yana yerleştirilebiliyordu. Bu set tüketicilerin evlerini kişisel zevklerine göre düzenlenmelerine olanak veren ürün çizgisinin ilk örneklerinden sayılıyor.
Fotoğraf: MAKK / Foto: Jonas Schneider, Leon Hofacker
Klasik oyuncaklar
Her çocuk sistem tasarımının bu örneğini bilir: Küçük parçaları sayesinde Lego bloklarıyla hayal edilen her şey yapılabiliyor. 1958’de Legolar dünya çapında bir akım haline geldi. İlginç olan ise, Legoların tasarımları değişmediğinden en son üretilen Legolar dahi ilk üretilenlerle uyuşuyor.
Fotoğraf: MAKK / Foto: Jonas Schneider, Leon Hofacker
Kafeterya estetiği
Eşyaların birbirine uyması yalnızca eğlence üniteleri ya da çocuk oyuncakları için değil diğer pratik kullanım alanlarında da önem teşkil ediyor. Bu tabak ve bardaklar çok sayıda insanın kullanımı için tasarlanmış; örneğin kafeteryalarda. Hem birbirleriyle uyumlular hem de yer tasarrufuna uygun bir biçimde iç içe geçebiliyorlar.
Fotoğraf: HfG-Archiv Ulm
İdeal mobilyalar
1960'lardan bir raf sistemi olan "606" tasarım mobilyaların en başarılı örneklerinden kabul ediliyor. Keskin formlar, düz çizgiler ve sabit kalıplar düzeni temsil ediyor. Bu tür mobilyalar aynı zamanda tüketicilerin kişisel ihtiyaçlarına göre de uyarlanabiliyor. "606"nın yaratıcısı Alman Dieter Rams sistem tasarımının öncülerinden biri sayılıyor.
Fotoğraf: MAKK / Foto: Jonas Schneider, Gabriel Richter
Ebeveynler ve çocuklar için tasarım
Bu renkli plastik sandalyeler İtalyan tasarımcı Marco Zanusa ve Alman meslektaşı Richard Sapper tarafından çocuklar için tasarlanmış. Bu sandalyeler endüstriyel tasarımın ilk örneklerinin en önemli temsilcilerinden. Bağlantı parçaları sayesinde sandalyeler iç içe de geçebiliyor.
Fotoğraf: MAKK / Foto: Jonas Schneider, Gabriel Richter
Mükemmeliyetin renkleri
Yüksek kalitede bir ürünün görüntüsünün potansiyelini yansıtması gerekir. Bu motivasyonla Braun siyah ve gümüş renginde basit kalıplı ürünleri üretmeye başladı. Fikirse tasarım uzmanı Hans Gugelot’a aitti. Gugelot’a göre düz çizgiler teknik mükemmeliyeti temsil ediyor.
Fotoğraf: MAKK / Foto: Jonas Schneider, Leon Hofacker
Tabakların mikrokozmosu
Villeroy & Boch tarafından üretilen "La Boule" (Top) isimli 4 kişilik iç içe geçebilen tabaklar gibi tasarım çözümlerine mikrokozmoz deniyor. Bu tasarımlar minimum alanda maksimum kapasite sağlıyorlar. Takım, sosluklardan çorba tabaklarına 19 parçadan oluşuyor.
Fotoğraf: MAKK / Foto: Jonas Schneider, Gabriel Richter
Doğu Alman tasarımı
Sistem prensibi 1960'lardan beri yalnızca Batı’da değil Doğu’da da tasarıma hakim prensip haline geldi. Eski Doğu Almanya’da ve diğer Doğu Avrupa ülkelerinde de tasarımcılar bu akımın izinden gittiler. ''System 80'' isimli priz ve düğme serisi Oberlinde şehrindeki tasarımcılar tarafından geliştirildi.
Fotoğraf: Die Neue Sammlung – The International Design Museum Munich
Lyonel Feininger'ın oğlu T. Lux, kendini her ne kadar ressam olarak görse de fotoğrafçı olarak ünlendi. Ressam Xanti Schawinsky'nin saksofon çalarkenki bu görüntüsü de ölümsüzleştirdiği anılar arasında. Gertrud Arndt da aslında dokumacılık alanında çalıştığı halde otomatik deklanşörle çekilen maske resimleriyle ünlendi. Fotoğraf çekimleri Berlin Müzesi'nin edindiği yeni parçalar arasında en önemlilerinden.
Ünlü Wagenfeld Lambası, Bauhaus'ta üretilen ilk lambalardan biriyken, 1932 üretimi Bormann Lambası da sonuncusu. Müzeye yeni dahil edilen parçalardan olan bu lamba Bauhaus'un metal atölyesinde tasarlanmış ve Dessau'daki fabrikada üretilmiş. Lambanın özelliği ise metal borudan olan kablosunun aynı zamanda lambanın ayağı olması. Başlığı ise ışık açısını ayarlamak için oldukça gevşek bırakılmış.
Berlin'deki Bauhaus 1932'de, Naziler 1933'te Uygulamalı Sanatlar Okulu'nu kapatmadan önce, kendine yeni bir bina buldu. Ne var ki 700 metrekarelik sergi alanı Bauhaus Arşivi'nin giderek büyüyen koleksiyonuna yetmemeye başladı. Bu yüzden "100 Yıl 100 Eşya" için 2019'a kadar bir ek yapılanmaya gidilmesi öngörülüyor. Bu özel sergi, 25 Mayıs'a kadar Berlin'de ziyaret edilebilir.