Mahayera Armani, Celalabad yakınlarında sadece kız öğrencilerin olduğu bir sınıfa öğretmenlik yapıyor. 2001 yılında Taliban rejimi devrilene kadar kız öğrencilerin okula gitmesine izin verilmiyordu. Sadece 10 yıl sonra ilkokul çağındaki kız çocuklarının yüzde 74'ü düzenli olarak okula gitmeye başladı.

Tokyo'daki bu ilkokulda öğlen tatili. Japon okul sistemi dünyanın en iyilerinden biri kabul ediliyor. Farklı ülkelerdeki öğrenci performanslarını karşılaştıran Pisa araştırmalarında birçok kez ilk sıralarda yer alan Japonya, başarı konusunda ise öğrencilere yapılan büyük baskıyla ünlü.

Manus'daki bu devlet okulunun öğrencileri dünyanın en uzun nehirlerden biri olan Amazon üzerinde kurulmuş sınıfta öğrenim görüyor. Brezilya'daki devlet okullarının eğitim kalitesi özel okullara oranla oldukça düşük. Yani gerçekten bir şeyler öğrenmek isteyenlerin paraya kıyması gerekiyor.

Dünyanın en gelişmiş ülkelerinden biri olan ABD, iş eğitime geldiğinde ise fırsat eşitliği konusunda sınıfta kalıyor. Siyah ve Latin Amerika kökenli öğrenciler çoğunlukla beyaz öğrencilerden çok daha düşük ortalamalarla okuldan mezun oluyor.

Bu üçüncü sınıf öğrencilerinin dersliğinde ne ışık ne de kitap var. Ancak Vietnam’ın bazı bölgelerdeki kötü eğitim koşullarına karşılık ülke kimi zaman Pisa araştırmalarında Almanya'dan daha yüksek puanlar alıyor.

Okul üniformasının İngiltere'de çok eski bir geleneği var. Bu konuda bir yasa bulunmasa da, birkaç istisna dışında İngiliz okullarında öğrenciler forma giyiyor. Elbette üniformaya her zaman bir şapka dahil değil.

Başkent İslamabad'da bir parkta bile olsa bu kız ve erkek çocuklar birlikte eğitim görebiliyor. Pakistan'ın bazı sınır bölgelerinde alışılagelmiş bir görüntü değildi bu. Bu konuda kız öğrenci Malala Yusufzay'ın da büyük katkısı oldu. Yusufzay'a bu yüzden 2014'te Nobel Barış Ödülü verilmişti.

Fas'ta ilkokulun ilk birkaç yılında okula devam eden öğrencilerin oranı yaklaşık yüzde 92. 15 yaşında ise bu oran yüzde elliye düşüyor. Üstelik bu yaş grubundakilerin yüzde 30'u okuma yazma bilmiyor.

Kenya'da 2003'ten bu yana ilköğretim ücretsiz. Ancak bu tarihten beri eğitime hemen hiç yatırım yapılmadı. Bu yüzden sınıfların çoğu tıklım tıklım dolu durumda.

Malezyalı öğrenciler dünyanın en mutluları arasında. En azından Pisa araştırması öyle diyor. Okul burada gençlerin günlük yaşamının büyük bir bölümünü kapsıyor. Nüfusun yüzde 60'ı Müslüman. Buradaki Kuran okulu gibi bazıları yatılı.

Ukrayna'da birinci sınıftan itibaren yabancı dil eğitimi veriliyor. Kiev'deki bu okulda ise beşinci sınıftan itibaren ikinci yabancı dil zorunluluğu var. Bu nedenle birçok öğrenci Ukraynaca ve Rusçanın yanı sıra İngilizce, Fransızca ve Almanca biliyor.

Pek öyleymiş gibi görünmese de bu bir ilkokul sınıfı. Bu öğrenciler Şili'nin başkenti Santiago'da bir akşam okuluna devam ediyor. Şili'de eğitim sistemi neredeyse tamamen özel, bu nedenle birçok aile çocuklarını okutamıyor. ©Deutsche Welle Türkçe

Mahayera Armani, Celalabad yakınlarında sadece kız öğrencilerin olduğu bir sınıfa öğretmenlik yapıyor. 2001 yılında Taliban rejimi devrilene kadar kız öğrencilerin okula gitmesine izin verilmiyordu. Sadece 10 yıl sonra ilkokul çağındaki kız çocuklarının yüzde 74'ü düzenli olarak okula gitmeye başladı.

Tokyo'daki bu ilkokulda öğlen tatili. Japon okul sistemi dünyanın en iyilerinden biri kabul ediliyor. Farklı ülkelerdeki öğrenci performanslarını karşılaştıran Pisa araştırmalarında birçok kez ilk sıralarda yer alan Japonya, başarı konusunda ise öğrencilere yapılan büyük baskıyla ünlü.

Manus'daki bu devlet okulunun öğrencileri dünyanın en uzun nehirlerden biri olan Amazon üzerinde kurulmuş sınıfta öğrenim görüyor. Brezilya'daki devlet okullarının eğitim kalitesi özel okullara oranla oldukça düşük. Yani gerçekten bir şeyler öğrenmek isteyenlerin paraya kıyması gerekiyor.

Dünyanın en gelişmiş ülkelerinden biri olan ABD, iş eğitime geldiğinde ise fırsat eşitliği konusunda sınıfta kalıyor. Siyah ve Latin Amerika kökenli öğrenciler çoğunlukla beyaz öğrencilerden çok daha düşük ortalamalarla okuldan mezun oluyor.

Bu üçüncü sınıf öğrencilerinin dersliğinde ne ışık ne de kitap var. Ancak Vietnam’ın bazı bölgelerdeki kötü eğitim koşullarına karşılık ülke kimi zaman Pisa araştırmalarında Almanya'dan daha yüksek puanlar alıyor.

Okul üniformasının İngiltere'de çok eski bir geleneği var. Bu konuda bir yasa bulunmasa da, birkaç istisna dışında İngiliz okullarında öğrenciler forma giyiyor. Elbette üniformaya her zaman bir şapka dahil değil.

Başkent İslamabad'da bir parkta bile olsa bu kız ve erkek çocuklar birlikte eğitim görebiliyor. Pakistan'ın bazı sınır bölgelerinde alışılagelmiş bir görüntü değildi bu. Bu konuda kız öğrenci Malala Yusufzay'ın da büyük katkısı oldu. Yusufzay'a bu yüzden 2014'te Nobel Barış Ödülü verilmişti.

Fas'ta ilkokulun ilk birkaç yılında okula devam eden öğrencilerin oranı yaklaşık yüzde 92. 15 yaşında ise bu oran yüzde elliye düşüyor. Üstelik bu yaş grubundakilerin yüzde 30'u okuma yazma bilmiyor.

Kenya'da 2003'ten bu yana ilköğretim ücretsiz. Ancak bu tarihten beri eğitime hemen hiç yatırım yapılmadı. Bu yüzden sınıfların çoğu tıklım tıklım dolu durumda.

Malezyalı öğrenciler dünyanın en mutluları arasında. En azından Pisa araştırması öyle diyor. Okul burada gençlerin günlük yaşamının büyük bir bölümünü kapsıyor. Nüfusun yüzde 60'ı Müslüman. Buradaki Kuran okulu gibi bazıları yatılı.

Ukrayna'da birinci sınıftan itibaren yabancı dil eğitimi veriliyor. Kiev'deki bu okulda ise beşinci sınıftan itibaren ikinci yabancı dil zorunluluğu var. Bu nedenle birçok öğrenci Ukraynaca ve Rusçanın yanı sıra İngilizce, Fransızca ve Almanca biliyor.

Pek öyleymiş gibi görünmese de bu bir ilkokul sınıfı. Bu öğrenciler Şili'nin başkenti Santiago'da bir akşam okuluna devam ediyor. Şili'de eğitim sistemi neredeyse tamamen özel, bu nedenle birçok aile çocuklarını okutamıyor. ©Deutsche Welle Türkçe

2030'a kadar aşırı yoksul hiç kimsenin kalmaması. Uluslararası toplum böylece, daha önce Milenyum Hedefleri'nde yer alan açlığın yarıya düşürülmesi hedefinin önüne geçmiş oluyor. Birleşmiş Milletler, aşırı yoksulluğu günde 1 dolar 25 cent'ten az bir para ile geçinmek olarak tanımlıyor.

BM Gıda ve Tarım Örgütü'nün (FAO) verilerine göre bugün 800 milyondan fazla insan yeterli beslenemiyor. Hedef, 2030’a kadar yetersiz beslenen kimse kalmaması. Bunda sürdürülebilir tarım büyük rol oynuyor. Küçük çiftçiler ve kırsal kesim kalkınma için teşvik edilecek.

Dünyada her 5 saniyede bir küçük çocuk ölüyor. Bu da yılda beş yaşın altında 6 milyon 600 bin çocuğun hayatını kaybettiği anlamına geliyor. Hamilelik ve doğum sırasında da yaklaşık 300 bin kadın hayatını kaybediyor. 2030’a kadar her bireyin sağlık hizmetlerine, ödenebilir ilaçlara ve aşıya erişimi olması hedefleniyor.

Kız ya da erkek, zengin ya da fakir 2030’a kadar her çocuğun gelecekte kendisine mesleki gelişim sağlayacak eğitim alması hedefleniyor. Erkekler ve kadınlar etnik veya sosyal kökenleri ve engellerinden bağımsız olarak eğitimde aynı fırsat eşitliğine sahip olmalı.

Kadınlar, kamusal ve siyasi yaşama eşit olarak katılmalı. Şiddet ve zorla evlendirmeler geçmişte kalmalı. Doğum kontrolü ve aile planlaması imkanlarına sahip olmalılar. Bu konu dini çevrelerin eleştirisine maruz kalıyor.

BM’nin tahminlerine göre, 770 milyon insan temiz içme suyu bulamazken 1 milyar kişi hijyen ihtiyacını karşılayamıyor. 2030 yılına kadar tüm insanların güvenli ve uygun fiyatlı içme suyu, ayrıca sıhhi tesislere erişmesi hedefleniyor. Su kaynaklarının sürdürülebilir kullanımı sağlanmalı.

Herkesin 2030 yılına kadar öncelikli olarak yenilenebilir enerji kaynaklarından elektrik ve enerji sağlayabilmesi hedefleniyor. Küresel enerji verimliliğinin özellikle yoksul ülkelerde altyapı güçlendirilerek iki katına çıkarılması planlanıyor. Bugün 1 milyar 300 milyon insan elektriksiz yaşıyor.

Dünya çapında adil ve sosyal çalışma koşulları, gençlere iş imkanı ve sürdürülebilir bir küresel ekonomi hedefleniyor. Bu madde, gelişmiş ülkelerde olduğu gibi gelişmekte olan ülkelerde de çocuk işçiliğin sonlandırılması ve uluslararası çalışma standartları oluşturulması hedefini de kapsıyor.

Daha iyi bir altyapıyla ekonomik kalkınmayı teşvikten herkesin yararlanması hedefleniyor. Sanayileşme, toplumsal ve çevresel olarak sürdürülebilir olmalı, daha iyi ve daha fazla istihdam sağlamalı, yeniliği teşvik etmeli ve sosyal adalete katkıda bulunmalı.

Birleşmiş Milletler'e göre küresel ekonomik büyümenin yarısı, dünya nüfusunun sadece yüzde 1’inin elinde. Bu nedenle zengin ve yoksul arasındaki makas giderek açılıyor. Uluslararası kalkınma politikası özellikle nüfusun en yoksul diğer yarısı ve dünyanın en fakir ülkelerine yardımcı olabilecek.

Küresel metropollerde uygun fiyatlı konutlar, insan ve çevre dostu yaşam alanları olması hedefleniyor. Şehirler sürdürülebilir ve yeşil olmalı. Özellikle gelişmekte olan ülkeler, iklimle ilişkili afetlere karşı dayanıklı şehirler kurmaları konusunda desteklenmeye devam edilmeli.

Geri dönüşüm, yeniden değerlendirme, atık miktarının azaltılması, gıda üretimi ve tüketiminde yer alan herkesin sorumluluğu var. Kaynaklar ekolojik açıdan sürdürülebilir olmalı ve fosil yakıtlar için verilen sübvansiyonlar aşamalı olarak düşürülmeli.

Küresel ısınmayı önleme ve iklim değişikliğine karşı küresel tedbirler almak bir zorunluluk. BM’de de bu konuda bir uzlaşma zaten mevcut. Zengin ülkelerin yoksul ülkelere teknolojik ve mali yardımda bulunması, aynı zamanda emisyon değerlerinin de önemli ölçüde aşağı çekilmesi hedefleniyor.

Dünya denizleri tehlike altında. 2020’ye kadar aşırı avlanmaya, kıyıların ve ekolojik sistemlerin tahribatına karşı önlemler uygulamaya geçmeli. Böylece atık ve ötrofikasyonun sebep olduğu kirlilik beş yıl sonra 2025’e kadar önemli ölçüde azaltılmalı.

BM üyesi ülkeler, çevrenin zarar görmesini durdurmak için beş yıl içinde su havzaları, ormanlar ve biyolojik çeşitliliğin korunmasını öngörüyor. 2020’ye kadar arazi, orman ve su kaynakları daha iyi korunurken doğal kaynakların kullanımının temelden değiştirilmesi hedefleniyor.

Herkes yasalar karşısında eşit olmalı. Ulusal kurumlar ve uluslararası işbirliğiyle şiddet, terör, yolsuzluk ve organize suçla etkili bir şekilde mücadele edilmesi hedefleniyor. 2030’a kadar tüm insanların bir kimliği ve doğum belgesi olmalı.

Milenyum Hedefleri'nde belirtildiği şekilde zengin ülkeler uluslararası kalkınma işbirliği için gayri safi milli hasılalarının yüzde 0,7’sini ayıracak. Almanya’nın kalkınma yardımı yüzde 0,39 oranında. © Deutsche Welle Türkçe