“O kadar çok dayak yedim ki artık sayısını hatırlamıyorum.” 23 yaşındaki profesyonel beyzbol oyuncusu, Japonya’nın Kyushu bölgesinde okuduğu lise yıllarındaki antrenmanlarından bahsederken bu cümleyi kullanıyor ve ekliyor: “Antrenörüm, koşu sırasında benim bu işi yeterince ciddiye almadığımı söylerdi. Antrenörümüz hepimizi çağırır ve yüzlerimize tokat atardı. Yüzüm kanardı ancak antrenörüm durmazdı. Ona, ‘Burnum kanıyor’ derdim ama yine de durmazdı.”

Aynı yaştaki bir başka beyzbol oyuncusu da lisedeki takım arkadaşlarının yüzde 90’ının fiziksel olarak kötü muameleye maruz kaldığını ifade ediyor. Takım arkadaşlarıyla olayı aralarında şakaya vurduklarını belirten oyuncu, "Nasıl yani, henüz dayak yemedin mi? Sıra ne zaman sana gelecek?” diye konuştuklarını söylüyor.

Bu iki beyzbol oyuncusu, İnsan Hakları İzleme Örgütü’nün (Human Rights Watch) Japonya’da direkt olarak görüştüğü veya online bir ankete cevap veren 800’den fazla genç sporcudan sadece ikisi. Katılanlar, Japonya’nın 47 bölgesinin 45’inden ve 50 farklı spor dalından geliyor. Araştırmanın sonucu gösteriyor ki Japonya’daki okul yasası gereği yasak olsa da çocuk ile genç sporculara Japonca’da “Taibatsu” denilen fiziki ceza verilmesi hala daha yaygın bir uygulama. İnsan Hakları İzleme Örgütü’nün Küresel Girişimler Birimi Direktörü Minky Worden, “Japonya’da çocuklar kupa ve madalya kazanmak uğruna onyıllardır acımasız bir şekilde dayak yiyor ve aşağılanıyor” dedi.

Cinsel taciz de mevcut

Sporcular, spor öğretmenlerinin ve antrenörlerin daha farklı acımasız uygulamalarından da bahsetti. 20 yaşında eski bir sutopu oyuncusu, “Bizi bonelerimizin çene altındaki kayışlarından tutup havuzdan çeker ve bu şekilde boğazımızı sıkarlardı. Bir başka ceza da nefes alamamamız için bizi suyun altına ittirmekti. Sanki askeriyedeydik” dedi.

İnsan Hakları İzleme Örgütü’ne göre kız çocukları antrenörleri tarafından cinsel olarak da istismar edildi. Eski sporcu olan genç bir kadın ankete verdiği yanıtta, antrenörünün deyimiyle “çıkık omzunu tedavi edebilmesi için” onun karşısında soyunması ve kendisini ellemesine izin vermesi gerektiğini belirtti ve ekledi: “Kusmak istiyordum. Kokusu, elleri, gözleri, sesi… hepsinden nefret ediyordum.”

HRW: Küresel bir sorun

İnsan Hakları İzleme Örgütü, Japonya’ya bir çağrıda bulunarak sporcu çocuklara şiddet uygulanmasını açıkça yasaklayan yeni bir yasa yapılmasını istiyor. HRW aynı zamanda kötü muameleye maruz kalan çocukların ve ailelerinin muhattap alabileceği ve taciz eden antrenörlerin teşhis edilmesiyle işlerinden kovulmalarını sağlamak amacıyla “güvenli spor için Japonya merkezi” adında bağımsız bir idare organı kurulmasını tavsiye ediyor.

Koronavirüs salgını nedeniyle bir sene ileriye atılarak 2021 yazına ertelenen Japonya’daki Olimpiyatlar öncesinde ülkenin “Taibatsu”ya karşı ciddi önlemler alması için bir yıl kadar vakti bulunuyor. HRW’den Worden’a göre bu yolla Japonya ülkesinin sporcu çocuklarına “sağlığınız ve refahınız, madalyalardan daha değerli” demek için bir fırsat elde edebilecek ve antrenörlere de tacizci davranışlarının bundan sonra tolere edilmeyeceğini ifade edecek. Worden konuyla ilgili olarak, “Eğer Japonya şu an harekete geçerse bu, çocukların kötü muameleye maruz kalmalarının önüne geçilmesi adına başka ülkeler için bir model oluşturabilir” dedi.

HRW, çocuk ve genç sporculara yönelik şiddetin küresel bir sorun olduğuna da dikkat çekiyor ve buna örnek olarak da ABD’de, Birleşik Krallık’ta, Haiti’de, Afganistan’da ve Güney Kore’de son zamanlarda patlak veren skandalları hatırlatıyor. Yakın zamanda Güney Koreli bir triatlon sporcusunun intiharı dünya çapında manşetlere çıkmıştı. 22 yaşındaki kadın sporcu günlüğünde antrenörü, kulüp doktoru ve iki büyük ekip üyesi tarafından yıllarca nasıl istismar edildiğini yazmıştı. Sporcu, intihar mektubunda “Anne, bu insanların hangi suçları işlediğini dünya bilsin” yazmıştı. Japonya'da da son yıllarda birkaç genç sporcu intihar etti. 2012 yılında bir genç, bir gün basketbol koçu tarafından 41 kez dövüldükten sonra intihar etmişti.

Stefan Nestler

©Deutsche Welle Türkçe