Su, sıcak mevsimlerde muhtemelen Mars’ın yüzeyindeki dağ yamaçlarından akarak ardında koyu çizgiler bırakıyor. ABD’li bilim insanları böylece Mars’ta ilk kez sıvı halde ve hala varolan su buldular.

Horwitz kraterinde görüldüğü üzere söz konusu koyu çizgiler yaklaşık beş metre genişliğinde ve yüzlerce metre uzunluğunda. Ancak muhtemelen su içilmez durumda. İçinde magnezyum perklorat gibi pek çok çözünmüş tuz var. Esasen aşağı doğru suyla birlikte akan tuz kütlesi.

Garni kraterinde açıkca görüldüğü gibi son zamanlarda tuzlu su kütlesi bu şekilde aşağı akıyordu. Tuz suyun donma noktasını düşürüyor. Böylece Mars’taki ısı sıfırın altına düşene kadar su gezegen yüzeyinde akışkan halde kalıyor. Ancak çizgiler sadece yazın meydana geliyor. Görünüşe göre su gerçekten soğuk olan Mars kışlarında donuyor.

ABD’li bilim insanları Mars’ın yörüngesindeki NASA’nın Mars Mars Yörünge Keşif Aracı'nın "Reconnaissance Orbiter (MRO)" görüntü ve verilerini analiz ettiler. Dağ yamaçlarındaki çizgiler uzun süredir biliniyordu. Araştırmacılar şimdi özel bir ölçüm cihazıyla burada tuz olduğunu keşfettiler. 300 kilometre irtifada bunu yapmak kolay değil!

Bir süredir bilim insanları Mars’ta hala su olduğunu düşünüyordu. Bir zamanlar Kızıl Gezegen’in yüzeyi büyük su kütleleriyle kaplıydı. Hatta gerçek bir okyanus vardı. Ancak büyük bir bölümü donmuş halde.

Mars aracı Curiosity’nin su araması, yaşam araması anlamına da geliyor. Sıvı haldeki suyun olduğu yerde yaşamın da çok uzakta olmayacağı düşünülüyor. Ancak ABD'li bilim insanları buradaki tuzlu suyun bilinen şekilde bir yaşama elvermeyecek kadar aşırı tuzlu olduğunu tahmin ediyor.

Ama nasıl? Mars’ta yaşam büyük ihtimalle yeryüzündekinden oldukça farklı olurdu. Bizi muhtemelen Hollywoodluk uzaylılar beklemiyor. Ama tuza dayanıklı mikroplar yeryüzünde de var. Neden Mars’ın dağ yamaçlarında da olmasın? Bu gerçekten büyük bir olay olurdu. © Deutsche Welle Türkçe

Su, sıcak mevsimlerde muhtemelen Mars’ın yüzeyindeki dağ yamaçlarından akarak ardında koyu çizgiler bırakıyor. ABD’li bilim insanları böylece Mars’ta ilk kez sıvı halde ve hala varolan su buldular.

Horwitz kraterinde görüldüğü üzere söz konusu koyu çizgiler yaklaşık beş metre genişliğinde ve yüzlerce metre uzunluğunda. Ancak muhtemelen su içilmez durumda. İçinde magnezyum perklorat gibi pek çok çözünmüş tuz var. Esasen aşağı doğru suyla birlikte akan tuz kütlesi.

Garni kraterinde açıkca görüldüğü gibi son zamanlarda tuzlu su kütlesi bu şekilde aşağı akıyordu. Tuz suyun donma noktasını düşürüyor. Böylece Mars’taki ısı sıfırın altına düşene kadar su gezegen yüzeyinde akışkan halde kalıyor. Ancak çizgiler sadece yazın meydana geliyor. Görünüşe göre su gerçekten soğuk olan Mars kışlarında donuyor.

ABD’li bilim insanları Mars’ın yörüngesindeki NASA’nın Mars Mars Yörünge Keşif Aracı'nın "Reconnaissance Orbiter (MRO)" görüntü ve verilerini analiz ettiler. Dağ yamaçlarındaki çizgiler uzun süredir biliniyordu. Araştırmacılar şimdi özel bir ölçüm cihazıyla burada tuz olduğunu keşfettiler. 300 kilometre irtifada bunu yapmak kolay değil!

Bir süredir bilim insanları Mars’ta hala su olduğunu düşünüyordu. Bir zamanlar Kızıl Gezegen’in yüzeyi büyük su kütleleriyle kaplıydı. Hatta gerçek bir okyanus vardı. Ancak büyük bir bölümü donmuş halde.

Mars aracı Curiosity’nin su araması, yaşam araması anlamına da geliyor. Sıvı haldeki suyun olduğu yerde yaşamın da çok uzakta olmayacağı düşünülüyor. Ancak ABD'li bilim insanları buradaki tuzlu suyun bilinen şekilde bir yaşama elvermeyecek kadar aşırı tuzlu olduğunu tahmin ediyor.

Ama nasıl? Mars’ta yaşam büyük ihtimalle yeryüzündekinden oldukça farklı olurdu. Bizi muhtemelen Hollywoodluk uzaylılar beklemiyor. Ama tuza dayanıklı mikroplar yeryüzünde de var. Neden Mars’ın dağ yamaçlarında da olmasın? Bu gerçekten büyük bir olay olurdu. © Deutsche Welle Türkçe

Kepler-186f olarak adlandırılan bu Dünya benzeri gezegen, bizden 500 ışık yılı uzaklıkta, kırmızı cüce yıldız Kepler-186’nın yörüngesinde yer alıyor. Bu küçük yıldız, Güneş’in enerjisinin yalnızca yüzde 4’üne sahip. Kepler-186f, bu yıldıza mükemmel bir uzaklıkta yer alıyor: Burada yaşamın ön koşulu suyun ne donacağı ne de buharlaşacağı bir yüzey var. Yine de su olup olmadığı henüz bilinmiyor.

Güneş sisteminin dışındaki gezegenlerin ayrıntılı fotoğrafları yok. Yalnızca burada Kepler-186f fotoğrafı gibi temsili çizimler bulunuyor. Ancak kısa süre önce keşfedilen Kepler 438b’nin bir çizimi bile bulunmuyor. Bu gezegen dünyadan yaklaşık 470 ışık yılı uzaklıkta bulunan güneş benzeri bir yıldızın yörüngesinde dönüyor ve gezegenimizden biraz daha büyük. NASA bu keşfi 6 Ocak’ta duyurdu.

Uzay teleskopu Kepler, 2009’dan beri Güneş Sistemi dışındaki Dünya benzeri gezegenleri arıyor. Bu gezegenlerin güneşe ve güneş benzeri yıldızlara en azından teorik olarak yaşama olanak verecek ölçüde sıcaklıklara sahip bir uzaklıkta olmaları gerekiyor. Ayrıca kaya ve metal bileşimlere sahip olmalılar ve gaz devlerinin aksine katı bir yüzeyleri bulunmalı.

Kepler-62e’nin sanatsal çizimi okyanusla kaplı bir gezegeni resmediyor. Bilim insanları yeryüzü benzeri gezegenlerde büyük okyanuslara rastlanmasının yüksek bir olasılık olduğu konusunda hemfikir. Yine de bilinen tek şey, Kepler-62e’nin bizden bin 200 ışık yılı uzaklıkta olan Lyra takımyıldızında yer aldığı. Kepler-62e’nin ana yıldızı Kepler-62’nin Dünya benzeri bir başka gezegeni de bulunuyor.

Kepler-62f’in çapı yerkürenin çapının 1.4 katı büyüklüğünde. Bu gezegen, güneş sisteminde, Dünyamızın 1.61 katı büyüklüğündeki kardeş gezegeni Kepler-62e’den biraz daha uzakta yer alıyor. İkisinin de yaşama elverişli olabileceği sanılıyor. Araştırmacılar burada kaya ve suyun varlığının olası olduğuna inanıyor.

Kepler-16b içinde muhtemelen hayat yok ancak yaşanabilir bir bölgenin kıyısında bulunuyor. Aslında çok yazık, çünkü gezegen iki yıldızın yörüngesinde döndüğünden her sabah ve her akşam buradan iki güneş yükselişi ve batışını gözlemlemek mümkün olabilirdi. Kepler-16b’nin büyük olasılıkla kaya ve buzdan oluşan bir gaz gezegeni olması ise temiz hava solunumu için oldukça elverişsiz.

‘Yaratılış Sütunları’, yaklaşık 7 bin ışık yılı uzaklıktaki Kartal Bulutsusu (Eagle Nebula) adlı yıldız kümesinde yer alıyor. ESA ve NASA Hubble Uzay Teleskopu oluşumun yeni fotoğraflarını çekti. Örneğin bu resim bir kızılötesi ışık tayfı yoluyla çekildi. Tüm güneş sistemi de dâhil olmak üzere sütunlarda birçok parlak ve genç yıldız yer alıyor.

Burada görülense aynı resmin, gözle görülebilen ışık aracılığıyla çekilmiş hali: Daha sisli ama aynı zamanda daha renkli. Kolonlardaki toz ve gaz, genç yıldızlardan çıkan radyasyon tarafından kesiliyor. Bu yeni Hubble Teleskopu resimleri araştırmacıların uzun bir zaman dilimi boyunca gerçekleşen oluşumları gözlemlemesine olanak tanıyor.

NGC 4102 bir LINER galaksisi yani Düşük İyonizasyon Nükleer Emisyon Bölgesi. Bu, galaksinin tüm galaksilerin aşağı yukarı üçte birindeki iyonlaşmış radyasyonu emdiği anlamına geliyor. Merkezinde genç yıldızların doğduğu sanılan kuvvetli güneş patlamalarının yaşandığı bir bölge yer alıyor. Bilim insanları, merkezdeki süreci henüz kesin olarak çözebilmiş değil.

Herkül gökada kümesinin kuzey kısmında yer alan bu yıldız kümesinin adı Messier 92. Bu küme, açık gökyüzüne sahip karanlık gecelerde Dünya’da çıplak gözle görülebiliyor. Bulut, çoğunluğu hidrojen ve helyumdan oluşan 330 bin kadar yıldıza sahip. Metal gibi daha ağır elementlere ise burada oldukça nadir rastlandığı düşünülüyor.

Andromeda Galaksisi’nin bu fotoğrafının orijinali 1.5 milyon piksel büyüklüğünde yani bu galaksinin şimdiye kadar çekilmiş en ayrıntılı fotoğrafı. Andromeda, 100 milyon yıldıza ve binlerce yıldız kümesine sahip. Galaksiyi olanca ihtişamıyla seyredebilmek için 600 HD’lik televizyon ekranları gerekiyor. © Deutsche Welle Türkçe